`Maar van binnen hoop ik dat ze snel opsodem...`
Geniet er maar van, voor je het weet is ze groot, zeiden veel mensen toen Lotus net geboren was. Nou, er valt bitter weinig te genieten. En daardoor ben ik zelf ook al een week of twee meestal echt niet te genieten.
Neem NOOIT kinderen in China. Nooit. Tenzij je geen Chinese schoonfamilie hebt en steenrijk bent, dan gaat het nog. Maar helaas ben ik niet in deze twee omstandigheden.
Eerst krijg je het gedoe in het openbare ziekenhuis. Niemand kijkt naar jou als vader om, je krijgt je vrouw niet te zien, niemand zegt kijk nieuwe vader hier is je kind, houd het maar even vast. Dan denk je na drie dagen: heerlijk, eindelijk naar huis. Nu wordt alles anders.
Niet dus. De eerste twee weken had ik nog vrij. Ik had genoeg energie om 's nachts drie keer wakker te worden en de moeder bij te staan met voeden en baby vasthouden enzo. Maar ik ben nu anderhalve week weer aan het werk, en het is snel slechter gegaan.
Meteen de nacht voor ik zou beginnen met werken, stikt Lotus bijna in een melk-slijmpje. Ma en Schoonma direct totaal in paniek. Niemand vraagt mij wat ik eigenlijk precies gezien heb, terwijl ik het toevallig van a tot z heb gewitnessed. Lotus krijgt geen kans om zelf eventueel het slijmpje toch weg te werken. Aangezien ze (flink) huilt ademt ze nog prima, maar toch doen ma en schoonma net alsof ze elk moment kan sterven. Afijn, om een lang verhaal kort te maken: twee totaal gepanikeerde vrouwen en 1 chagrijnige buitenlander in een taxi naar 3 ziekenhuizen, en ik net op tijd thuis om op tijd als een zombie op mijn werk te kunnen verschijnen.
De eerste normale werkweek kwam ik erachter dat het toch iets te vermoeiend is om fulltime te werken, plus 3-4 keer per nacht gedurende drie kwartier (of langer, als Lotus niet meer wil slapen) wakker te moeten zijn. Halverwege de week was ik verkouden en vandaag voel ik me echt bijna ziek.
Ondertussen loop ik al vanaf het begin gefrustreerd omdat schoonma constant met mijn baby bezig is. Zodra Lotus maar 1 kreuntje geeft, is het van o o o o kom maar kom maar, en wordt ze weer opgepakt. Toegegeven, schoonma kan een baby vasthouden en rustig krijgen als geen ander, maar hoe kan ik ooit mijn baby skills verbeteren als Lotus mij steeds uit handen wordt gegrist?
En dan zijn het ook nog allemaal Chinezen - niet van die nieuwe rijke, maar Chinezen wat meer van de armere stempel zeg maar. Als schoonma afwast, moet ik alles opnieuw afwassen omdat het echt te vies is om te gebruiken. Als schoonma iets moet doen en het is donker, komt ze niet op het idee om het licht aan te doen (een ongezonde gewoonte die mijn vrouw ook heeft aangeleerd helaas). Ze pakt nog liever een zaklampje. Probeer eens een baby te verschonen met een zaklampje. Geheid dat er nog stront aan de kont zit als het karwei 'klaar' is.
En dan het huis... als ik niet schoonmaak, doet niemand het. Ze zijn allemaal zo druk bezig met de baby dat ze allerlei andere dingen gewoon laten versloffen. Ook al omdat mijn vrouw toch al nooit van haar moeder geleerd heeft om iets op te ruimen. Ik heb een stofzuiger gekocht maar de dames weten niet wat dat is. Het ding staat er al meer dan een week en is nog steeds niet gebruikt.
Dan medicijnen. De dokter had gezegd dat we op 2 augustus moesten beginnen met vitamine AD te geven. We hebben daar pilletjes voor. 2 augustus is al een week geleden, en de dames hebben het in al hun op de baby gerichte over-beschermerigheid, nog steeds niet voor elkaar. Moet ik dus ook weer gaan pushen om te zorgen dat het gebeurt.
Behalve de stofzuiger merk ik ook met andere dingen dat schoonma echt niet mee is met alle ontwikkelingen. Schoonma, en mede daardoor ook mijn vrouw, wisten niet wat een echte pamper is tot ik ze gekocht en bij Lotus aangedaan had. Ze weten niet dat er in geval van rode billetjes talloze prachtige producten zijn om dat weer op te lossen. Schoonma wist niet goed wat een kolf-apparaatje is waardoor ze in eerste instantie kwam aanzetten met een waardeloos prutsdingetje. Een kinderwagen heb ik gekocht omdat schoonma nog in het stadium zit van een plankje met wieltjes zoals mijn vrouw vroeger als kindje had - dat wil ik mijn kind niet aandoen (het Chinese alternatief is om je kind gewoon tot een jaar of 5 in je armen te dragen, wat steeds meer op het dragen van een zak aardappelen gaat lijken). En wat de Pekingse lucht betreft: als ik niets uitleg zet ze rustig het raam open bij hevige smog, terwijl we beschikken over een luchtfilter. En voor warm weer hebben we behalve de ventilator ook nog 3 airco's in huis - dingen die door Chinezen maar al te vaak worden aangezien voor een windmakende ventilator. Fout fout fout!
Als ik nu nog het gevoel zou hebben dat ze naar me zouden luisteren, dan kon ik behalve mijn baby ook in een moeite door mijn vrouw en schoonma opvoeden. Maar ze luisteren amper. Als China ooit in oorlog raakt, dan weet ik al 2 mensen dankzij wie ze die NIET gaan winnen. Schatten van mensen hoor (vooral mijn vrouw) maar zo ontzettend moeilijk om iets mee gedaan te krijgen. Vroeger kon me dat niet zo veel schelen, maar nu gaat het om mijn kind...
Kortom: ik voel me genegeerd, buitengesloten, onbegrepen en flink gefrustreerd. Geen roze wolk hier, maar alleen grijze, grauwe Pekingse lucht. Ik ben alleen maar bezig alles op te kroppen en te proberen niet al te chagrijnig te zijn, wat steeds minder goed lukt. Ik weet wel dat schoonma alles heel goed bedoelt en voor sommige dingen ben ik haar ook echt dankbaar, maar diep van binnen zou ik het liefst willen dat ze zo snel mogelijk opt... teruggaat naar haar eigen woonplaats zodat ik eindelijk eens zelf tijd kan doorbrengen met mijn jonge gezin.
Met Lotus gaat het redelijk. Na die keer dat ze bijna gestikt was, geeft ze nog steeds soms wat melk op (wat nog steeds tot lichte paniek leidt bij haar moeder, mijn schat). Alleen vandaag lijkt ze echt een beetje verkouden te zijn (van mij of van haar moeder natuurlijk :-( ) en zojuist had ze wat groene poep. Dus we moeten even opletten.
reacties (0)