Waar blijft de tijd?
Ons meisje is ondertussen alweer 3 maandjes oud! Ongelooflijk snel he?!
Ik zie haar veranderen met de dag. Haar blik wordt wijzer, ze volgt je continu met haar ogen, ze lacht en vooral schaterlacht meer en meer, ze kan al gezellig meekletsen (de oren van je hoofd!), gilt het keihard van plezier uit als haar mobiel aan is, ze kan haar schommelstoeltje laten schommelen (niet bewust natuurlijk, maar de kracht heeft ze wel), kan haar hoofdje al goed omhoog houden, doet haar best om te gaan ‘zitten’ als je haar liggend vasthoudt, kan al rollen van haar buik naar rug en nog veel meer...wat is ze lief!
Gisteren brachten we ons 3e bezoek aan het consultatiebureau. Alles is perfect! Ze weegt nu 6150 gram en is 59 cm lang.
Ook was het helaas weer het moment voor haar prikjes. Heb ik net die periode afgesloten met A’dean, mag ik opnieuw beginnen met die akelige gelegenheid. Makkelijk zal het nooit worden…de blik in haar ogen die je vol vertrouwen aanstaren om dan plotseling verschrikking uit te drukken. Gevolgd door gegil en zoveel verdriet. Ze is ondertussen weer de oude, maar had er wel flink last van die middag en nacht.
Over nacht gesproken, tot onze grote verbazing slaapt ze sinds ze 6 weken is, door! Eerst sliep ze rond een uur of 10 (haar laatste voiding), ondertussen slaapt ze al vanaf een uur of 8 en dan is ze weer wakker rond 6 uur in de ochtend. A’dean deed dit pas toen hij 3 en een halve maand was, dus ik had het nog niet zo vroeg verwacht.
Ook al is het zeer cliché, het gaat helaas allemaal veel te snel. Geniet met volle teugen van alle nieuwe fases, maar moet aan de andere kant toch vaak slikken bij dit besef. Bleef ze maar voor altijd mijn kleine meid…
Punk A'many!
Mijn trots!!
Ondeugend lachebekkie!
Gisterochtend...op weg naar het CB
reacties (0)