Ik ben het allemaal even zat.. Mijn zoontje vind ik op het moment echt niet gezellig.
Niks werkelijk niks is goed!
Mama ik wil geen appel. Mama ik wil geen aardbeien. Mama ik wil geen mandarijn.
Mama ik wil geen normaal brood, mama ik wil geen groente, mama ik wil het niet eten.
Want meneer lust het niet, wilt het niet, noem het maar op!
Kom we gaan naar de speeltuin! Nee wil ik niet. Kom gaan we naar het strand! Nee wil ik niet. Wil je dit of dat doen? Nee wil ik niet.
Mama ik wil pokémon spelen, mama ik wil op je telefoon, mama ik wil met de pokémon kaarten een gevecht doen, mama ik wil dit/ dat.
Ik ben er klaar mee.. Hij heeft regels met de telefoon per dag. Ik probeer hem zoveel mogelijk te stimuleren tot dingen. Maar niets werkelijk niets is goed.
Eet hij niet zijn fruit/eten etc, geen telefoon&snoep/chips etc. Wil ik juist leuke dingen doen, wilt meneer het niet.
Hij vraagt de gehele dag aandacht, ben ik even met zijn zusje aan het spelen moet hij koste wat het kost de aandacht op hem gevestigd hebben. Terwijl ik daarvoor de hele tijd met hem gespeeld heb.
En ik begrijp hem ook hoor, hij is een kind. Hij moet een boel leren, wilt graag van alles laten zien etc.
Maar ik vind hem op het moment, heel eerlijk gezegd echt niet gezellig. In de middag kijk ik al tegen het eten op. Na het eten kijk ik er tegen op om hem naar bed te brengen want de laatste tijd is dat weer een drama met schoppen, schreeuwen, huilen.
Als hij thuis komt van school, vraag ik me van te voren al af hoe het dan gaat.
Het breekt me op, ik doe echt me best voor hem. Maar soms ben ik gewoon blij, dat ik hem even niet heb zodat ik zelf weer even tot rust kom en het weer aan kan.
Het gaat in zijn hoofd alleen maar om hem, niet om anderen. Zijn wil is wet denkt hij en heeft hij net de pech dat wij daar niet zo over denken.
reacties (22)