Ik heb al een poos een wens voor een 3e (4e als je mijn miskraam mee telt..). Mijn man echter niet en heeft ook een afspraak staan voor een sterilisatie. Ik zie dit als mijn 'tijd' om hem nu nog te laten weten waarom ik een 3e zou willen door erover te praten etc.
Mocht hier niks uitkomen en wilt hij nog steeds geen 3e
, dan zal ik dit natuurlijk accepteren en me erbij neerleggen! Want voor een kind wil ik samen gaan.
Nou krijg ik wel eens vragen van hem, over: Je hebt een jongen en een meisje, wat wil je nog meer? Wat nou als de 3e straks iets heeft? Nu kunnen we makkelijker een dagje weg, kunnen we er beide 1 in de gaten houden etc.
Maar.. Ondanks die vragen denk ik dat ik genoeg liefde en aandacht heb voor nog zo een mooi kindje. En zie ik voor alle 'nadelen' weer oplossingen.
Of ben ik gewoon egoïstisch? Dat ik nog een wens heb voor een 3e terwijl ik een jongen en een meisje heb?
En mocht hij het echt zeker weten en de sterilisatie doen, hoe zou ik dit kunnen laten slijten/verwerken dat er echt nooit meer een 3e komt?
reacties (9)