Veranderende gedachtengang.

Waar ik eerst zeker wist dat ik nooit een 3e zou willen en me man een sterilisatie zou laten willen doen. Heb ik hem kenbaar gemaakt dat ik nog niet 100% zeker achter die keuze sta.
Ik heb hem voorgelegd om nu een jaar de pil te slikken, ookal wil ik geen hormonen liever meer gebruiken. Maar de condooms ervaren we beiden als vervelend en het met voor het zingen de kerk uitgaan nemen we onnodig risico. En ik had van de week de pil opgehaald voor een half jaar of tot wanneer hij zijn sterilisatie zou gaan afspreken. Om hem tegemoet te komen iin zijn angst dat het straks ongepland gebeurd.
Mijn man is eigenlijk 100% ervan overtuigd niet nog een kind te willen. Maar wilt wel voor mij er nog over nadenken, want ja wie weet lijkt het hem ook wel leuk over een tijd. Al heb ik hier een zwaar hoofd in. Maar het geeft in elk geval aan dat hij ook naar mijn eventuele wens luisterd en niet alleen naar zijn wens.
Ik heb hem ook gezegd dat ik weet dat een wens van beide kanten moet komen, maar omdat ik nog jong ben (nog maar 26), wil ik niet nu al 100% definitief zeggen dat het zo goed is.. Ik wil 100% twijfel vrij zijn voordat ik kan zeggen dat ik het dus niet of juist wel zou willen en het er dan weer met hem over hebben.

Ik ben blij, dat hij mij in elk geval een kans geeft om daar achter te komen maar ook dat hij er zelf voor openstaat om daar een jaar minimaal over na te denken.