Afscheid borstvoeding

De tijd om afscheid te nemen van de borstvoeding is er. De eerste reden is dat ik bijna niks meer heb. Mijn kleine meid is het nu echt wel beu. Ik moet ze bijna dwingen om te drinken...Als ze bij mijn borst wil liggen is het enkel voor troost en rust te vinden, maar ze drinkt niet meer. Ze is ook héél jaloers op de fles die broertje drinkt. Als hij uit een flesje drinkt, dan wil zij ook. Ze maakt het dan ook meteen duidelijk.  de tweede reden is dat ik 'slecht' reageer op de minipil. Na veel gesukkeld ben ik dan maar gestopt en vrijen we met condoom. Maar dat gebeurt ook niet altijd superveilig bij ons, je kent dat wel...Ik heb dan nog eens een heel onregelmatige cyclus. soms 28 dagen dan eens 32, den eens 35, en voor jethro had ik er zelfs eens eentje van 60 dagen...En nu telkens terug bang om zwanger te zijn, iedere maand weer...Nu op dit moment zit ik op dag 38 van mijn cyclus.ik kom gek. Het was ook zo toen ik zwanger probeerde te geraken van Jethro. Dan denk je: Joepi, zwanger, maar dan telkens die teleurstelling. Maar nu is het omgekeerd...Ik wil ze hebben (mijn regels) maar als ze zolang op zich laten wachten... pffff.

Het is allemaal zo dubbel. Natuurlijk als mijn kleine meid nog goed zou drinken en graag bij mij zou willen drinken, dan zou ik er zelfs niet over denken om te stoppen, maar ze maakt de keuze voor mij,...zij beslist. En natuurlijk, ik kan maar moeilijk blijven borstvoeding geven enkel en alleen omdat ik het moeilijk heb om mijn baby'tje los te laten. Dat zou egoïstisch zijn van mij. Maar ik kan je zeggen: denken dat ik nooit geen baby'tje meer zal voeden met mijn borst, maakt me aan het huilen. Ik kan het zo moeilijk lostlaten...

Een derde kindje zie ik niet zo zitten. Ik sta er 95% alleen voor.Zonder een steen naar mijn man te gooien want hij werkt echt enorm veel en we zitten dan nog eens met serieuze verbouwingen... En ik 'snak' zo naar een beetje meer tijd voor mezelf. Even op adem komen. Ik heb momenteel het gevoel dat ik al 28 maand enkele en alleen mama ben... en nu dat alles weer een beetje gemakkelijker word...Ik moet ook zeggendat de bevalling van mijn prinsesje nog vers in het geheugen zit...ik heb zo afgezien. Ik zie het ook niet zitten om WEER iedere maand op controle te moeten,WEER voor alles alleen komen te staan (en nu met 2 kleine kindjes),WEER bezorgd zijn dat er iets mis is met de foetus,WEER die suikertest,WEER dat bloed prikken,...Ik wil ook dat mijn kindjes een slaapkamer voor zichzelf hebben (ik heb altijd moeten delen met mijn zus en dat was voor mij een ramp) en we hebben maar drie slaapkamers (Dus voor ons, J.ethro en J.azmine) een derde zou dus wel een probleempje zijn, en ook voor het financiele.

Maar pas op: het zou moeten blijken dat ik nu zwanger zou moeten zijn, bestaat er geen twijfel dat ik het zou houden, want mijn kindjes zijn mijn alles en ze zijn mijn hele wereld, dus een derde zou ik net zo graag zien. Maar liever niet, want ik ben er zeker niet aan toe.

Dus hopelijk komen mijn maandstonden vlug en kan ik terug aan de gewone pil. Dan zijn die onzekerheden ook terug weg. Maar het is vooral het afscheid van mijn baby'tjes die o zoooo moeilijk is.

Ik vraag me af of er nog mama's zijn die zoveel moeite hebben met stoppen, of zou ik de enigste zijn (denk ik nu met tranen in mijn ogen)