Mijn 2 wondertjes

Ik schrijf niet zoveel blogs, juist omdat mijn leven eigenlijk best wel vlotjes verloopt. Met sommige 'verhalen' dat ik lees, kindjes die ziek zijn, relaties die niet vlotten,... ik mag niet klagen. Maar ik schrijf nu een blogje, gewoon, voor de mensen die er geinteresseerd in zijn en ook voor mezelf, om het van mij af te schrijven...

Ik begin bij mijn Jethro,wat is dat toch een schattig kereltje. Echt een knapperd. Hij is een grote babbelaar, zwijgt geen 2 minuten, zingt en danst graag. Hij is normaal gezien tijdens de dag helemaal zindelijk. Gaat ook zelf op het potje, zegt ook: ik heb pipi gedaan of ik heb kaka gedaan... Verleden week had hij een 'terugval' (hahaha klinkt als bij de AA) Hij wou niet op de pot, deed kaka en pipi broek en zei tegen mij: pipi kaka potje niet leuk, stout potje. Ik heb iedere keer gezegd dat mama het heel jammer vond dat Jethro niet meer op potje wilde gaan en dat Jethro mama veel vuile was gaf en ik daar verdrietig van werd. Ja dan kwam hij een knuffel en een zoen geven en zei: sorry mama, maar potje stout. hahaha, mondig kereltje! Maar sinds gisteren doet hij weer op het potje. Ik was natuurlijk superblij! dat zag hij ook. Dan zegt hij: joepi mama blij <3  Naar mijn gevoel is hij al schoolrijp, mar hij mag  pas na de herfstvakantie naar school.Maar ik ben zeker dat hij het heel goed zal doen.Zijn favoriete bezigheid is helpen met papa want papa is dan ook stoer en werkt met de tractor en de kraan en heeft veel machine's terwijl mama's werktuigen vooral bestaan uit een vod en een dweil...hahaha, niet echt interessant. Als papa thuis komt, is het nog enkel papa die telt. Dat vind ik best wel leuk eigenlijk, dan is hij eens uit 'mijn handen' en dan heb ik eens tijd voor zusje alleen.

Jazmine, mijn grote meid. Voor groei zit ze net ietsje boven de p75 en voor gewicht op de hoogste curve p90. Ze doet het supergoed. Ze stapt aan een wandelwagentje, klapt in haar handjes, doet dada, en nu begint ze 'danke' te zeggen, zoooo snoezig! Ze kan zo lief zijn maar is ook een echte plaagbeestvoor broertje (ze kan er wat van). Als je zegt: neen, zusje, mag niet! Dan zet ze het op een schreeuwen! hahaha, met tranen en al! Het is nog steeds 'het-dametje-die-weet-wat-ze-wil'. Iedere morgen was ze klokvast om 5uur wakker. Het is nu al 3 nachten dat ze in haar eigen kamertje slaapt en dat gaat supergoed eigenlijk. De eerste nacht werd ze wakker om 5 uur, ik ben opgestaan en heb haar tutje nogmaals gegeven. Toen is ze stil geweest tot 6uur. Een uurtje extra voor mij. Joepie. Vorige nacht en deze nacht heeft ze zelfs tot 7uur geslapen! jippie!Ik wil natuurlijk niet te vroeg juichen, maar alle extra's neem ik er met plezier bij! Maar ik mis best wel mijn kleine meid. Ze heeft ruim 10 maand naast mij geslapen, en ik mis haar wel hoor! Ik kom altijd wel eenswakker tijdens de nacht en dan keek ik eens gauw naar mijn meisje...een checken of alles oké was. en dan genoot ik nog eens van mijn baby'tje. Maar kleine meisjes worden groot. En de baby-tijd is voor mij voorbij aan het gaan. We hebben besloten voor niet voor een derde te gaan.twee is heel praktisch en financiel haalbaar voor ons. Een derde zou net teveel zijn. En drie kindjes vind ik (heel persoonlijk) geen mooi 'getal' en vind 4 dan leuker. Maar ik geef grif toe dat ik de baby-tijd heel hard zal missen en dat een baby zien altijd die gevoelens zal naar boven brengen. Maar ieder baby'tje komt groot. en grote kindjes, grote zorgen...en je kan moeilijk ieder jaar een kindje 'kopen' omdat je dat 'baby'tje ' mist hé ;). Dan was de wereld al overbevolkt, hahaha. Gelukkig met mijn job kom ik heel veel in contact met kleintjes, dus, ik kan nog genieten van "de baby's". Momenteel heb ik een kleintje van 2 maand en hij komt al van zijn 3 weken, dus,mij hoor je niet klagen ;-)

En natuurlijk, de relatie, nog een onderwerp dat aan bod komt. Ik had het gevoel even uit elkaar te drijven na de geboorte van Jazmine, maar nu gaat gelukkig veeeeel beter. En nu datwe onze slaapkamer terug voor ons alleen hebben, spelen wij af en toe toch weer 'tikkertje', hahahaha. De relatie verliep niet zo vlot na de geboorte van Jazmine, maar dat lag vooral aan mij dan, ik zat niet goed in mijn vel. Nu voel ik mij terug super en dat merk mijn ventje wel. maar lange tenen heb ik altijd wel al gehad, dus die neemt hij er maar bij, maar datn neemt hij er al bijna 11 jaar bij, dus hij kan tegen een stootje.en volgende week maandag ga ik naar een diestiste. Ik ben blij dat ik die beslissing heb genomen. Ik ben heus niet 'dik' maar wel 'gevuld'. Ik wil terug naar mijn ideaal gewicht (dat gewicht van toen ik trouwde) en hopelijk lukt het mij. Ik heb wel gemeld aan de dietiste dat ik nog steeds 's morgens en 's avonds borstvoeding geef en ze zij mij dat het dieet daarnaar word aangepast, dus dat word spannend!

zo dit was eventjes een update van hoe het hier gaat. en nog eventjes helemaal off-topic. Ik heb 4 maand zonder auto gezeten, een heel gedoe. Ik reed altijd met een peugeot 205. Schattig autootje! mijn eerste volwassen aankoop. Hij stond hier voor de deur geparkeerd en toen vond een tractor het leuk mijn klein snoezig autootje te rammen! verschrikkelijk. Per total! Maar om een lang verhaal kort te maken. Mijn man had altijd gezegd ooit een oldtimer te kopen van mercedes! ja amaai hoor, daar rijd ik nu mee. Prachtige klassebak, een zaligheid om mee te rijden maar een ramp om te parkeren (niet mijn sterkste kant). Voor kenners ( het gaat over de mercedes 260se  w126 model2, 6cylinder).

vele groetjes en sorry voor de lange blog!(jammer dat het niet lukt foto's toe te voegen)

daaaaaag