Wat een job...

Ik heb 3 kindjes van bijna een jaar waaronder mijn zoontje. Ik ben wel een dagmoeder die zo haar principes heeft. Zoals onder andere: water drinken... geen cola, geen fanta geen limonade-achtige toestanden... Wat ik ook héél normaal vind. Eerlijk, een kind van nog geen 1 jaartje heeft geen behoefte aan al die suikers. De "slimme" ouders zeggen mij dan: maar ik zorg dat het gas uit de cola is... JA HALLO!!!!meen je het nou...? Ja hoor, de suikers vliegen er ook uit...helemaal gelijk. Als ik vraag: kindje X wil niet van haar water drinken. Ik zeg: geven jullie iets anders? Zeggen de ouders: nee hoor, wij geven water thuis.

De volgende dag: eigenlijk is X gewend om cola te drinken. Ik met verbazing (kdacht dat mijn ogen uit mijn kassen rolden) ooo je zei gisteren dat ze enkel water dronk. Ja maar...

Ik daar direct op; Sorry maar daar begin ik niet aan. Zegt de papa: dat is geen probleem hoor, dan geven wij wel een flesje mee. Ik heb eerlijk gezegd dat ik het niet geef. Nee dat is een 'aanslag' op dat kleine lijfje. Beseffen die ouders wel wat al die suikers met zo'n klein lijfje doen? Nee ik heb daar geen begrip voor.

Water, dat geef ik en af en toe eens fruitsap. Ik heb nog een mannetje van 2 jaar en ook hij krijgt water. In de namiddag wel eens fruitsap fristi of choclademelk. Maar die suikerachtige dranken, nee,... Wij zelf, mijn man en ik drinken dat ook niet, allé, alleen bij bezoek of zo. Het is niet dat ik een 'bitch' wil zijn. En ik ben zeker geen gezondheidsfreak of zo. Maar we zitten met overgewicht bij kinderen e.d. : Is het niet aan de ouders om ten eerste: het goede voorbeeld te tonen? Ten tweede: om het jong aan te leren zodat ze weten hoe het hoort? Of ben ik het die iets mis bovenaan... Nochtans als ik een klopje op mijn hoofd geef klinkt het nochtans niet hol...