Update

Lieve allemaal,

Als ik deze blog vorige week had geschreven was dit een hele verdrietige blog geworden, inmiddels heb ik er veel over overnagedacht en gepraat en kan ik het redelijk een plaatsje geven. Maar als ik er nu over nadenk tijdens het schrijven staan toch de tranen in mijn ogen. Oke eerst even wat uitleggen en bijpraten. Jullie hebben vast wel mijn blog optimistisch gelezen, nou het slaapgedrag van Charlotte gaat echt steeds beter. Wel ben ik erachter dat de puckababy toch nog iets te groot is dus baker ik nu ook traditioneel in soms moppert ze nog wat en valt daarna in slaap maar ik heb nu echt mijn handen meer vrij. Van een kind dat niet zelf in slaap kon komen en altijd tegen mij of Rob in slaap viel is dit nu echt een verandering. Ik moet zeggen dat ik ook wel een ander kind heb gekregen. Ze lijkt nu meer uitgerust, is gezelliger, begint te praten, lacht heel veel en kan nu ook zelf even liggen, is rustiger, niet dat we een huilbaby hebben hoor want huilen dat doet ze eigenlijk maar weinig en nu nog minder, alleen bij een poepluier of als de honger groot is.

Ze is wel gevoelig voor drukte en kan dan maar moeilijk slapen. Afgelopen vrijdag had ik namelijk een vergadering op mijn werk (daarover later meer) Rob was niet thuis en ik wist ook niet hoe lang het ging duren dus Charlotte mee. Volledig over haar toeren heb ik haar mee naar huis genomen, huilen tijdens het drinken, huilen tijdens het rijden niets was goed totdat ze bij papa thuis kwam en in zijn armen lag toen was ze stil waarschijnlijk voelde ze mijn stress ook lekker aan. Doordat ze wat meer gedronken had sliep ze wel van 12 tot 8 in de morgen, ik kon dus even lekker bijtanken. Gister naar de verjaardag van oma geweest al die verschillende mensen die haar even willen zien een heleboel indrukken die in dat kleine hoofdje verwerkt moeten worden dus einde van de dag weer over haar toeren in de auto werd ze al rustiger. Maar thuis komt ze dan pas echt weer tot rust en slaapt ze lekker in haar eigen bedje. Vanmorgen kwam ze om half zeven dus daar is deze mama erg blij mee.

Zo nu de stress van mama. Ik ben dus gezegend met de eigenschappen van een maagd, ben dus perfectionistisch en een controlfreak. Maar ja heb nu een kind wat de regie heeft overgenomen en dat levert best tot stress bij mij. Wij hebben een voor de buitenwereld best een yuppenleven om het zo maar even te omschrijven. Ik ben fysiotherapeute met een eigen praktijk en een commercieel fitnesscentrum dit run ik met een aantal maten. In het bedrijf ben ik eigenlijk altijd degene die een groot deel van de regie in handen heeft. Zo regel ik de personeelszaken en een heleboel andere dingen omdat ik vrij neutraal ben sta ik ook vaak tussen de maten in. Rob heeft een paar jaar geleden een aantal winkels verkocht en is nu bezig een bedrijf in vastgoed op te zetten maar dit loopt nog niet zoals we dat willen. We hebben vorig jaar een vrijstaande woning laten bouwen, gingen iedere week uiteten, borrelen met vrienden, 1 keer per jaar skieen, lekker naar het buitenland (eigen huis in turkije), ga regelmatig lekker shoppen of naar de sauna, volleybalde in het eerste team (3e divisie, aardig hoog niveau) 3 keer per week trainen en wedstrijden. Al met al een druk leven maar wel leuk. Vorige week dacht ik echt even waar ben ik aan begonnen, ik was/ben even de regie kwijt en niet alleen maar psychologisch maar ook lichamelijk en dat was toch echt de druppel.

Vorige week hebben we dus besloten dat ik ipv de drie dagen die ik had voorgenomen toch 4 dagen blijf werken op de praktijk (lees 4 dgn is zeker 40 - 50 uur werken) en die ene dag thuis is eigelijk ook altijd werk maar dan administratief maar die wordt dan nu mijn oppasdag (nou ja op je eigen kind pas je niet maar jullie begrijpen het wel) en Rob is dan drie dagen thuis. Om zo financieel rond te kunnen komen omdat Rob zijn bedrijf nog niet goed loopt hebben we gewoon mijn salaris nodig en verstandelijk snap ik het wel en vind ik het ook goed maar gevoelsmatig kan ik het nog geen plaatsje geven en word ik er ook nu weer verdrietig van alleen niet meer zo in en in verdrietig als vorige week. Daarnaast lopen er ook op mijn werk nog een aantal zaken niet helemaal lekker (er is wat onenigheid tussen een paar maten er vertrekt een maat en moeten er financiele zaken geregeld worden en het personeel probeert altijd alles uit). Twee weken geleden werd ik dus al gebeld door onze interim manager dat ik even een paar duizend euro op tafel moest leggen want anders zouden contracten niet getekend worden, chantage vond ik dat (heb ik ook gezegd in de vergadering). Gezien onze eigen kleine (economische) crisis thuis leverde dat nogal wat stress op bij mij ook doordat mijn hormoonspiegel nog niet op peil is. Nou heb ik sinds de bevalling ook nog eens regelmatig last van bekkeninstabiliteit maar toen dit vorige week leide tot incontinentie (daar stond ik dan een aantal keer met een natte broek, gelukkig wel thuis) was dat echt de druppel en wist ik niet of ik dat er allemaal voor over had. Ik voelde me zo schuldig naar Charlotte toe dat ik niet altijd van haar kan genieten want ik heb echt geen roze wolk gezien na mijn bevalling. Niet dat ik depressief ben hoor vind het gewoon erg lastig om geen controle te hebben en voelde me ook niet erg begrepen door Rob. Als ik begon over het meer werken van mij en dat ik dat moeilijk vond was zijn tegen antwoord altijd denk je dat ik het leuk vind dat mijn bedrijf nog niet loopt. Daar vraag ik toch niet om, zo'n antwoord dacht ik dan inmiddels hebben we goed gepraat. Je wordt ook zo geleefd de eerste weken dat je niet echt tijd voor elkaar hebt. Daarnaast voel ik me ook nog niet altijd lekker in mijn vel zitten ben gelukkig wel weer op gewicht en inmiddels ook van het vloeien af maar het is wel jantje huilt, jantje lacht en ben wel weer toe aan een avondje romantisch met mijn mannetje. Merk dat ik erg de behoefte heb om tegen hem aan te kruipen en doordat Charlotte nu meer in haar eigen bedje slaapt krijgen we ook meer tijd voor elkaar.

Zo het is een heel verhaal geworden, snappen jullie het nog? Ik ga dus echt stoppen. Nog even afrondend, we hebben een goede vergadering gehad, ik een goed gesprek met mijn collega die bekkenfysiotherapeute is, ik ga een afspraak maken bij een ostheopaat voor mijzelf en om charlotte nog even na te laten kijken, ik ben nog steeds hartstikke verliefd op Rob en Charlotte. Problemen zijn er om opgelost te worden.

Bedankt voor het lezen van deze blog heel veel liefs van mij