2 kids en verlost van mijn kwelgeest

Ik werk, ik studeer, ik breng mijn kleine naar de opvang en ik zorg voor ons mini huisje/kamertje.
vader D. hangt er maar een beetje bij. Ik begin in te zien dat hij het niet voor mij is.
Hij gaat vreemd, ik ben afgeknapt, ik ben er klaar mee. Dit gaat niet over een nacht ijs maar in de jaren is het zo geworden. Volgens mij zijn we beter af zonder hem, het lijkt wel of ik 3 kids heb. Hij begint nu elke dag te blowen en is een blok aan mijn been, totaal geen leven komt er vanaf. En hoe de f*ck kom ik aan een soa?! Heb maar met 1 persoon sex gehad en dat is nog steeds D.

In 2005 krijg ik mijn eerste huisje. Wat een spannende tijd. Eindelijk een eigen kamer voor mijn meisje. Het is een superklein maar fijn huisje. Wéér een nieuw begin. Het leven is net een achtbaanrit. Het duurde wel lang voordat het was ingericht, ik leefde van een studenteninkomentje en kon elke maand iets kleins halen bij de IKEA. We sliepen eerst ook gewoon op een 1persoonsmatrasje in mijn (ijskoude) kamer. Maar wat was ik trots.
vader D.... tja wat kan ik zeggen. 0,0 bijdrage, noch financieel noch emotioneel. Ja hij houdt van zn dochter dat zie ik ook wel. Maar wat is houden van? Het is een leuk en makkelijk kind wie houdt daar nou niet van? Dat is geen vader zijn.
Hij was nog liever een jongen van de straat zoals dat gezegd wordt. En ik was er klaar mee. Op een dag in 2006 kwam hij in de problemen en in aanraking met de politie. vanaf dat moment was ik er kaar mee. Ik doe toch al alles zelf ik wil een keer rust in mijn leven, als je geen positieve invloed hebt op ons leven moet je maar gaan. Toen heb ik hem eruit gekickt. Maar zn moeder wilde hem ook niet meer in huis. Hij ging op vakantie naar zn moederland om even alles op een rijtje te zetten (i guess?? waar heb je dat geld vandaan??) en ik had voor het eerst rust.
Wauw wat was dat heerlijk. Voor het eerst in mijn leven rust. RUST! man wat was ik daar zwaar aan toe. Studeren ging niet meer ik had even tijd nodig met mijn kleine al zat ik al in het derde jaar. Wij hebben stapje voor stapje ons leven opgebouwd. Ik had weer tijd voor familie en vriendinnen (mijn ex was erg jaloers en bezitterig ik mocht geen sociaal leven hebben). Ik bloeide helemaal op. Al gaf ik mezelf nooit 100%, ik verdiende het niet om te genieten terwijl iemand anders mijn zoon opvoedde.

Dit ging een aantal jaar verder. Van D. hebben we nooit meer iets vernomen, in het begin belde hij nog wel eens en soms miste ik hem wel een beetje. Ik was namelijk voor het eerst alleen. Maar tot op de dag van vandaag hebben we hem niet meer gezien (voor het laatst in 2006).

Mijn omgeving vond dat ik toe was aan een nieuwe relatie ik dacht uugghhhh nee!!! Absoluut niet!
Eerlijk gezegd dacht ik dat het voor altijd zo zou blijven, ik alleen werken aan een goede toekomst voor mijn kids.