Keuze voor de 2e kindje (endometriose/pcos en overgewicht)

daar zit je dan met een wens voor een 2e kindje een leeftijd van bijna 31 en overgewicht wat je naast de10 kilo wat ik nu kwijt ben niet meer lijk af te vallen.....

ik heb dus endometriose/pcos maar 1 eierstok en een arts die dus al aangeeft dat de kans heeeel klein is dat we zonder hulp zwanger kunnen worden.

Eind vorig jaar had ik mijn zinnen gezet om de kilo's kwijt te raken die ik ben aangekomen door mijn hormoonbehandeling en zwangerschap van Brooklyn... 10 kilo van de zwangerschap is er af maar ja die overige 18 kilo lukt me gewoon niet en waarom? geen idee.... ik lijk de hoop nu ook wel echt op te geven :-(   als ik ga kijken wat ik echt zou moeten afvallen dan zou dit nu nog 35 kilo zijn.

ik sta al vanaf half januari stil kom 2 kilo aan en val dan weer 2 kilo af maar naar beneden gaat het niet en dat is frustrerend.

mijn klok tikt op het moment heel hard door en de angst dat de 2e net zo lang op zich laat wachten word steeds groter met slapenloze nachten en nachtmerries tot gevolg.

2 wkn geleden mijn bloed laten testen op verschillende dingen aangezien ik een waslijst van klachen heb en dacht dat ik last had van mijn schildklier.

extreem moe,droge huid/haar , nagels die zwak zijn haar wat afbreekt, niet afvallen, opgezet gezicht handen en voeten, last van mijn lichaam (alles doet pijn) erg emotioneel en snel boos en mijn grootste zorg was toch wel mijn vergeetachtigheid/verwardheid .

als je de was aan het opvouwen bent en boos word omdat je een deel van de bh mist omdat je er van overtuigt was dat je bh uit twee delen bestond zoals sokken dan gaat er iets mis...

ik was er van overtuigt dat ze iets zouden vinden in mijn bloed.... echt niks te vinden dus..

conclusie van mijn huisarts is dat ik extreem vermoeid en misschien wel overspannen  ben en dat je daar dit soort klachten van kan krijgen...

ze raden me aan om te gaan praten met iemand van GGZ om te achter halen waar dit vandaan komt en dit wil ze eerst voor dat ik naar een neuroloog mag.

mijn man en moeder denkt het wel te begrijpen...

als je eerst moeilijk zwanger word vervolgens een zwangerschap hebt waar het niet allemaal ging zoals het moet (zwangerschapssuiker (geloof ik nog niet )/hoge bloeddruk en 3x gevallen op de buik) en vervolgens een zoontje die 4 maanden non stop huilt wat later (wat ik dus al vanaf zijn geboorte zei maar ik niet werd geloofd) een koemelkallergie en kiss syndroom blijkt te hebben dan zijn dit dingen wat je niet in de koude kleren gaat zitten.

daarnaast slaapt brooklyn nog steeds heel slecht.

hij  word gemiddeld wel 2-3x per nacht wakker waardoor ik zelf niet in een diepe slaap komt en overdag slaapt hij max 1,5-2 uurtjes in de ochtend ik zelf kom dat slaapje overdag gewoon niet in slaap.

ik begrijp het ook allemaal wel maar ja wat denkt zo'n GGZ persoon te kunnen betekenen voor mij?

ten 1e ik praat niet goed met onbekende en al helemaal niet over gevoel en dat soort dingen dat doe ik liever thuis.

ten 2e zij/hij zal mij toch niet kunnen helpen met het slaap probleem van mijn zoontje!

ten 3e als het is dat ik nog zit met dingen die in het verleden zijn gebeurt dan kan ik daar ook niks mee doen want het is al gebeurt en  verleden  kan je er ook niks meer aan veranderen.....

al met al schiet ik er dus niks mee op naast dat ik er dus echt vrij voor moet gaan vragen omdat het dan precies op mijn werkdagen valt...

mijn man denkt dat het verstandig is dat ik eerst meer rust krijg voor ik die stap zet om weer het traject in te gaan voor een gewenst 2e kindje. ik zelf denk weer dat ik juist niet moet gaan wachten want mijn arts zegt zelf ook ik heb geen tijd om nog jaren te wachten ivm alle afwijkingen die ik heb. daarnaast helpt de angst dat een 2e weer zo moeizaam gaat zijn of misschien nooit komt ook niet mee voor mijn overspannenheid/vermoeidheid...

ik had mijn streven gezet om in april te stoppen met de pil maar dit was mijn streven om tegen die tijd toch wel echt mijn kilo's bijna kwijt te zijn.

ook nu zit je met het zelfde gevoel er in als toen voor ik zwanger was van brooklyn.

als iemand zegt dat ze zwanger zijn en ook zonder enige probleem en snel zwanger zijn geworden dan maakt mijn hart een sprong naar beneden en je denkt bij je zelf: waarom word mij dit niet gegunt. ik ben blij voor ze natuurlijk maar ik snap gewoon niet waarom het de ene zo gegunt is en de ander er zo hard om moet vechten.

betekend dit dat je relatie sterker is om het te overwinnen en hun relatie niet?

betekend het dat jij eigenlijk geen kinderen mag krijgen en hun wel?

betekend het dat zij een betere moeder zal zijn en jij niet vandaar dat moeder natuur het bij hun makkelijk laat komen?

waarom lukt het de ene zonder problemen en de andere niet? zou willen weten waarom dit is misschien dat je er dan meer vrede mee hebt..?

ik ben erg gelukkig met Brooklyn en geniet elke dag van hem. tuurlijk zou ik graag een 2e kindje willen en hem dat broertje of zusje gunnen aan de andere kant mocht er nooit een 2e komen dan krijgt hij natuurlijk de volle aandacht.

heel moeilijk dit allemaal en deze blog is meer om het even van mij af te schrijven.