Ik ben vanochtend bij de gynaecoloog geweest.
Gisteren een goed gesprek gehad met mijn man. Ik word helemaal nerveus van dat zwanger worden. Ik krijg geen rust.
Ik loop als een onrustige kip door het huis met mijn temperatuurslijsten, ovulatietesten en clomid.
Mijn man zegt "An, ik ben zo ook gelukkig, ik heb jou, Nina en ik voel me goed" "Ik mis Teuntje ook verschrikkelijk maar zo is het toch ook goed".
Hij heeft gelijk. Ik zet er zo'n enorme druk onder. Zit 100 x per dag op de bytes om te kijken wie er allemaal al zwanger is en wie niet. Ik zit op google om alles te weten te komen over ovulatietesten en over clomid. Ik lees elk verhaal en ben met iedereen begaan.
Het leek wel of de wereld verging toen ik afgelopen maandag ongesteld was geworden. Ik heb de dagen, uren, minuten geteld voor mijn NOD.
Ik hou er dus mee op.
Vanochtend alles besproken met de gynaecoloog. Hij snapte het ook wel. Ik ga over 5 weken weer naar hem toe om te kijken hoe mijn cyclus verder gaat en hij wil wel dat ik blijf temperaturen. Dat vind ik prima. Kan ik zelf ook zo de boel een beetje in de gaten houden.
Het is niet dat ik niet meer zwanger wil worden maar het gaat mij over de manier waarop. En dit is voor mij gewoon niet de juiste weg.
Ik blijf wel op de bytes want ik ben veels te nieuwsgierig hoe het verder met iedereen gaat. Ik heb naar mijn inziens al met een hoop dames een leuke band opgebouwd. Veel moeders die hetzelfde verdriet kennen als ik, sommige zwanger, sommige niet.
De druk moet hier gewoon van de ketel, ik wil mijn rust terug.
reacties (0)