Cold feet

Na een aantal weken van temperaturen.

Twee inwendige echo's in de week. Wat betekend, vaker een wat oudere man tussen je benen dan je eigen vriend en heel veel heen en weer gerij naar het ziekenhuis zijn we nu op een punt gekomen waar ik toch redelijk van in de war ben.

Het wachten in het ziekenhuis tussen al die zwangere vrouwen kan ik nog wel plaatsen. Die inwendige echo's zijn ook niet mijn hobby maar goed, dat lukt ook allemaal wel. Elke ochtend goedemorgen zeggen met een thermometer tussen je billen is tot daar aan toe.

Maar nu moet ik echt knopen gaan doorhakken!!!!!!

De gyneacoloog heeft geen eisprong gezien, al deze maanden niet. Mijn baarmoederslijmvlies is in perfecte staat maar er gebeurd gewoon helemaal niks.

Ik heb PCOS en voldoende eizakjes maar al mijn eizakjes hebben moeite met afstand doen. Iedereen houdt zijn eitje lekker bij zich.

Nu wil de gyneacoloog een chemische menstruatie opwekken en daarna beginnen met chlomid.

Dat zou betekenen in het beste geval dat ik volgende maand zwanger ben.

Nou, dat vind ik toch eng.

Nu komen al die vragen.Wil ik dat wel? Is het niet te vroeg? Kan ik de zwangerschap wel aan?

We vrijen al maanden zonder voorbehoedsmiddelen en ik hou toch niet voor niets mijn temperatuur bij. Al die ritjes naar het ziekenhuis zijn toch voor een reden.

Maar nu puntje bij paaltje komt krijg ik het benauwd. Cold Feet

645 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • *liesje*

    Héél herkenbaar!! Ik heb ook heel lang getwijfeld. Ik wilde ook dolgraag weer een kindje, maar de angst om er weer eentje te moeten afgeven was ontzettend groot. Uiteindelijk heb ik mijn hart laten spreken en zijn we er opnieuw voor gegaan en tot nu toe hebben we er nog geen seconde spijt van gehad. Ik moet wel zeggen dat de angst er altijd een beetje blijft inzitten. Dat zal nooit weg gaan.

  • Tinuske

    Snap goed dat het allemaal eng voor je is. Het wordt ineens allemaal concreter nu.
    Volg je hart, dan komt het zeker goed!

  • The3Ladys

    Hee meis,

    De keuze is aan jullie niemand kan je daar mee helpen. Als we het wel zouden kunnen dan is het niet jullie eigen keuze en laten jullie je beinvloeden door andere.
    Meis die clomid is niet zo erg maar kan je best begrijpen, maar als jullie (of jij) er nog niet klaar voor bent houdt je lichaam het wel tegen. (je vormt dan wat stress in je lichaam en daar houdt een zwangerschap niet van en komen de zaadjes en eitjes niet tot elkander.) En mocht je wel zwanger worden heb je nog 9 maanden lang om aan het idee wennen.

    (ik weet hoe het is en wilde tijdens mn eerste niet meer. .... helaas was ik op dat moment wel zwanger en al 6 1/2 maand op dreef....) Maar ook bij mij is alles op zn pootjes terecht gekomen.
    Meis denk dat je het wel wilt, alleen eigenlijk het alleen wel eng vindt omdat je niet precies weet wat er te gebeuren staat en misschien omdat je denkt dat je nu wel heel snel zwanger kan worden.

    Meis probeer het gewoon over je heen te laten komen je tijd komt vanzelf is het nu niet dan misschien over 2 maanden wel.

    Succes met jullie keuze maken, maar ik weet denk al wat jullie keuze is.

    xxx

  • nina2

    ik heb dat ook! Afgelopen week dat ik na al die maanden dat er niets leek te gebeuren dat ik zwanger zou kunnen zijn en ineens kreeg ik zo n paniek gevoel, van wat als het echt zo is.
    Ik vond het al raar want ik wil het al zo lang en zo graag maar als het dan bijna zover is ga je twijfelen!!! Zullen de hormonen wel zijn. Helaas waren bij mij de duivels er weer, dus op naar de volgende maand.
    Ik heb ook PCO en kreeg ook geen eisprongen maar heb dat met acupunctuur en chinese kruiden wel weer voor elkaar. Heb nu een 6 weken cyclus en had een echte eisprong want behalve dat de ovu-test positief was heb ik daarna ook 11 dagen een temperatuur van 37.2 gehad (daarvoor was het tussen de 36.5 en 36.8) Vandaar ook de hoop dat het raak was maar helaas. Ik probeer het nog een keer zelf en anders ga ik ook met Clomid starten, ik heb 19 mei een afspraak in het zh. Maar dat cold feet verhaal van jou......ik ken dat!!!!!

  • Kamlio

    Tja, ik kan je wel begrijpen.
    Ik wilde 3 maanden na de geboorte van de tweeling al terug starten, mijn vriend wilde nog een maand langer wachten. Na wat gezeur van mij, gaf hij ineens toe. En de schrik sloeg me ineens om het hart!
    Tja, je moet doen waar je je goed bij voelt. Ik hoop dat je dat voor jezelf kan uitmaken.
    Liefs, Kamlio.