Afgelopen maandag in het ziekenhuis geweest.
Wel wat kleine activiteit op ei gebied maar nou niet om helemaal vrolijk van te worden.
Ik zat in een kamer vol met zwangeren (triage). Ik vind dat niet vervelend hoor, zwangere vrouwen om me heen, maar wel als ze beginnen te zeiken.
"Ik hoop niet dat ie wordt geboren op 4 mei hoor, lijkt me zo erg!" "Ik moet hier altijd zo lang wachten, terwijl ik alleen maar naar het hartje moet luisteren!"
Van dat soort opmerkingen kan ik dus helemaal gaan flippen. Ondankbare mutsen!!!
Ik kwam maandag een beetje treurig uit het ziekenhuis. Zeur zwangeren om me heen gehad en bij mijzelf geen enkele vorm van vruchtbaarheid.
Vandaag weer naar het ziekenhuis geweest voor een echo. De gyneacoloog vroeg of ik al ongesteld was geworden. Nee, maar ik zit al op dag 35 van mijn cyclus en ik heb ontzettend veel pijn in mijn rug dus ik verwacht het elk moment.
De gyneacoloog heeft een inwendig onderzoek gedaan en zei eigenlijk meteen: "Ik denk dat het verstandig is als jij en René vanavond de gordijnen vroeg dicht doen." "Je hebt een volledig ei die vanavond of morgen gaat springen".
Zowel de gyneacoloog als ik waren zeer verbaasd. Hoe kan dat nou???? Op dag 35 van de cyclus en maandag nog amper wat te zien????
Ik ben bijzonder blij ervan.
Vanavond de gordijnen vroeg dicht en hele mooie kinderen maken.
Volgende week woensdag moet ik bloed laten prikken voor een progesteron bepaling en over 2,5 week weer naar het ziekenhuis.
Brrrrrrrrrr doodeng allemaal.
reacties (0)