Kwartjes beginnen te vallen

Tijd om even rustig te gaan zitten en jullie een blog te schrijven.

Ook fijn voor mijzelf, dan kan ik de zaken een beetje op een rijtje zetten.

Een paar weken geleden ben ik naar het AMC geweest. Voor jullie die mijn voorgeschiedenis kennen, was het nu erg goed nieuws.

De hoogleraar is in overleg gegaan met de vaatchirurg en volgens hen is mijn historie een groot ongeluk geweest. Zij zien geen kans op herhaling. Er kan natuurlijk vanalles gebeuren in een zwangerschap maar zij zien bij mij geen verhoogde kans. In het AMC komt het één keer in de 15 jaar voor dat ze zo'n geval hebben als ik. Maar wat ik van hem begreep hebben al deze vrouwen het niet na kunnen vertellen.

Hij zei dat hij helaas aan een hoop vrouwen binnen zijn ziekenhuis moet vertellen dat het beter is om geen kinderen meer te krijgen. Bij mij had hij dit gevoel helemaal niet en ziet ook geen enkele reden waarom ik niet weer gewoon zwanger zou kunnen zijn. Wel zei hij dat als ik er emotioneel niet aan toe ben dat adoptie een optie zou zijn. Lichamelijk ziet hij geen problemen.

Ik heb in dat gesprek al mijn vragen kunnen stellen. Het was erg emotioneel. Alles van voor tot achter vertellen. Gelukkig nam hij alle tijd.

In de auto terug naar huis kon ik alleen nog maar uit het raam kijken. Ik was helemaal leeg en op.

De volgende dag begon het gesprek voor mij een beetje structuur te krijgen en kon ik wat stabieler met de informatie omgaan.

Ik zal dus mijn eigen angsten moeten overwinnen en er gewoon voor gaan. Gelukkig ben ik hierover in gesprek met de psychologe.

Ik heb gewoon een doodsangst. Ik ben echt verschrikkelijk bang om mijn gezin te verlaten. Echt niet om het doodgaan zelf maar om Nina moederloos achter te laten.

Ik heb nu in het AMC gesproken met de meest vakkundige mensen die alles nog goed hebben overlegd. Ik moet hier in berusten.

Ik vind het echt moeilijk maar het moet.

Wat zou ik toch graag zwanger willen worden maar ik ben vreselijk bang om zwanger te zijn.

Wat gaat overwinnen...mijn moedergevoel of mijn angsten????

Ik denk het eerste. Ik ben bij de gyneacoloog ivm mijn rare cyclus, afwezige eisprong etc etc. Ik temperatuur mij suf en krijg inwendige echo's alsof het broodjes kaas zijn.

Mijn eieren hebben er nog geen zin in. Ik zo langzaam aan wel.