De week van de geboorte

Jemig... Is het echt alweer een week geleden dat ik voor het laatst nietsvermoedend naar bed ging? Hoog tijd voor een blog...

Op maandagochtend had ik met 39+3 een afspraak bij de verloskundige. Leuk gesprek met een stagiaire erbij. Stagiaire checkt en verloskundige dubbelcheckt. Voor het eerst een wat verhoogde bloeddruk... twijfel twijfel wat te doen... Toch maar even een plas doen om eiwitten te checken. En die werden gevonden. Minimaal... maar toch maar even naar het ziekenhuis voor de zekerheid om zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten.

Een snelle boterham, Jasper naar een buurvrouw, en hop naar het ziekenhuis.
Controle door een co, echo door een gyn, bloedprikken, half uurtje monitor.... En uiteindelijk om 17 uur de boodschap: de waardes zijn laag, maar net boven de normen van een zwangerschapsvergiftiging. En daar is 1 behandeling op: bevallen. Als u het ermee eens bent, willen wij u graag vanavond nog opnemen....

Wooooo. Shit! Yes! Shit! Yes!!!! Wat was dat een dubbel gevoel zeg! Mijn lijf had nog helemaal geen signalen afgegeven dat ik toe was aan een bevalling en nu ineens kreeg ik te horen dat ik mogelijk de dag erna al mijn baby in de armen zou hebben!

Die avond ben ik om 20.00 uur opgenomen en is de ballonkatheter ingebracht om de eerste ontsluiting op te wekken. De volgende ochtend zou het inleiden dan beginnen.En

De volgende ochtend had ik 3cm ontsluiting. De verloskundige van het ziekenhuis, de co, de gynaecoloog... Ze werden er allemaal even erbij geroepen. De baby bleek namelijk niet meer ingedaald te liggen en zich bovenin mijn baarmoeder te begeven. Nu de vliezen breken zou zeeeeer riskant zijn: mogelijk zou dan de navelstreng met het vruchtwater naar buiten komen met alle gevolgen van dien. Dus: einde inleiding. Wel werd er een hormoonkatheter ingebracht. Soms wekken die weeen op met als gevolg en soort van natuurlijke bevalling, maar vaak gebeurt dat niet werd ons verteld. De kans dat we die dag nog ouders zouden worden was erg klein.

Terug naar zaal met de duidelijke boodschap: afwachten, maar als je vliezen breken direct aan de bel rammelen en op de noodknop als je de navelstreng mee ziet komen.
Om 11.30 was ik terug op de afdeling, gelukkig een kamer voor mezelf.

Gelukkig, want bij mij begonnen er wel degelijk weeeen vanaf half 4. Na het eten besloten we maar eens een zuster op te roepen. Ik had die hele dag verder nog geen verpleegkundige aan mijn bed gehad, maar inmiddels wel al om de 2 minuten een wee een uur lang. De zuster kwam en 5 minuten later lag ik weer op de verloskamer.... Wat een gekkenhuis! Ging het dan toch nog gebeuren?
 

De ontsluiting was nog niet veel verder (4cm) maar het was wel wat verweekter. Vanaf dat moment ben ik zelf de tijdlijn een beetje kwijt, maar het kwam er op neer dat ik wel stevige weeen had, maar dat het naar mijn idee niet erg opschoot. Ik bleef op 4 cm hangen. Op een gegeven moment werd besloten om dan maar de vliezen alsnog te breken (de baby was inmiddels weer ingedaald) om zo de boel te verspoedigen. En hoe!!!!

Nog tijdens het breken van de vliezen begonnen er weeen waar je U tegen zegt. Na een half uur smeekte ik om pijnstilling maar nog voor die klaar was had ik de benodige ontsluiting behaald en had ik inmiddels ook al stevige persweeen. Pijnstilliger dus niet meer nodig. Nog een kwartiertje persen en opeens was daar al mijn prachtige baby!!!! In een goed uur dus van 4 cm ontsluiting naar een baby in de armen!

Ivo was geboren! 55 cm, 4370 gram

We hebben een geweldige baby aan hem! Tevreden, zacht, lief, mooi! Hij drinkt goed, slaapt veel en is een modelbaby!

Jasper is letterlijk wildenthousiast... soms wat over de top, maar toch ook heel erg lief. Ook voor Ivo. En hij is een trouwe volgeling van de kraamhulp. Waar zij is, is hij ook. Ze gaat daar erg goed mee om moet ik zeggen.

Helemaal happy dus. Het gaat echt enorm goed.