33 weken onderweg... het aftellen begint.

Week 33. Soms voelt het een beetje onwerkelijk dat we al zover zijn nu.
Nog 2 werkweken voor de boeg en ook 2 schoolweken voor de kinderen, tot aan de zomervakantie. We hadden geen vakantieplannen dit jaar, maar dat half Nederland deze zomer thuis zou zitten hadden we niet zien aankomen! Gelukkig is het af en aan mooi weer.
Omdat het zo lang geleden is dat ik voor het laatst zwanger was, had ik er niet echt rekening mee gehouden hoe zwaar een tropische dag of hittegolf kan zijn als je hoogzwanger bent. Een oepsmomentje heet dat... want de geplande ommetjes om even boodschappen te doen of naar een afspraak te wandelen zijn dan ineens een aanslag op je lijf. De nachten zijn een enorme plakkerige, benauwde, onhandige bedoening en ik wist soms echt niet meer waar ik het zoeken moest van ellende.
Ik kon wel juichen toen het gisteren ging onweren en de koele lucht eraan kwam!
Ons kindje doet het prima maar ik begin toch wel erg nieuwsgierig te worden hoe groot ze is. De groei van de baarmoeder loopt een weekje vóór volgens de verloskundige en mijn eerstvolgende afspraak is over 2 weken bij de gynaecoloog in plaats van in de eerste lijn.
Hopelijk doen ze dan een groeiecho of liggingsecho.
Twee weken geleden hebben we op een pretecho gezien dat de kleine meid in een half onvolkomen stuitligging lag. En haar broer heeft ook zo gelegen tijdens de bevalling, dus ik ben benieuwd of zij ook van plan is om zo naar buiten te komen. Ik wacht het rustig af...