Schrikmomentje

Nou, onze kleine weet de boel goed op stelten te zetten. Vanmiddag had ik een kwartier lang een verschrikkelijke stuiterbal in mijn buik, de kleine deed me gewoon pijn met alle harde schoppen! Er werd gepord bij mijn ribben, geduwd bij mijn navel, geschopt in mijn bekken en de hele buik golfde en schudde dat het een lieve lust was. Zo druk heb ik het zelfs bij mijn vorige zwangerschappen nooit meegemaakt. Maar ineens viel het stil en kreeg ik ons ukje ook minutenlang niet meer in beweging. Dus ik ben op mijn linkerzij gaan liggen, heb een lepeltje jam genomen en gepord en gemasseerd om ons kindje weer te laten bewegen: maar niks hoor. Ik kreeg harde buiken, maar kon geen enkele beweging meer voelen. Ook niet toen de buik weer soepel werd. Dus uiteindelijk heb ik na dik een kwartier de verloskundige gebeld voor overleg en terwijl ik haar aan de lijn had, kreeg de kleine ineens de hik. Tsja. Toen wist ik direct dat het toch wel goed zat daarbinnen. Volgens de verloskundige is ze waarschijnlijk even in paniek geweest toen ze wakker schrok uit de REM-slaap die nu ontwikkelt omdat de hersenen nu volop groeien.
Ze zei letterlijk: je weet hoe het voelt als je lekker in slaap aan het raken bent en je ineens het gevoel hebt dat je in een valkuil valt? Dat heeft zij nu ook. Dus ze is zich waarschijnlijk wild geschrokken en daarna weer in slaap gevallen. Pfff....

Die kleine is nu misschien lekker rustig en ontspannen, maar wij hebben het zweet nog op ons voorhoofd staan. Na alles wat we hebben meegemaakt om tot dit punt te komen, is het onze grootste nachtmerrie om dit kindje te verliezen. We nemen niets meer voor vanzelfsprekend aan.
Nu maar hopen dat we de laatste weekjes tot aan de bevalling doorkomen zonder verdere schrikmomenten. 😅