Klusronde 1 en mijn schoonmoeder

Gisteren had ik in de loop van de middag het gevoel dat ik wat onder de leden zou hebben. Ik ben uiteindelijk iets eerder naar huis gegaan van mijn werk, want ik was slapjes, had buikpijn en was een beetje koortsig. Thuis lekker relaxed aan gedaan. Alhoewel... Mijn schoonmoeder kwam even langs en tijdens de koffie liet ze ons weten dat ze nog best meer kleinkinderen zou willen krijgen. "Ja ja moeders, je moest eens weten...”, “Daar zijn we op het moment druk mee bezig." :) Nu is mijn schoonmoeder een vrij angstig persoon, ze is gescheiden en heeft daardoor een heel eenzaam leven, wat ze steeds benadrukt. Naar mijn mening gedraagt ze zich als slachtoffer en ook gister was dat best vermoeiend, vooral omdat het 90% eenrichtingsverkeer is. Wij luisteren dus 90 % van de tijd naar haar en vragen uit belangstelling naar allerlei zaken, terwijl zij weinig oprechte belangstelling toont in ons leven. Hebben meer mensen zo'n schoonmoeder?

Na haar ‘kleinkinderwens’ uitgesproken te hebben, vertelde ze over hoe ze was bevallen van mijn vriend en diens broertje en zusje. Ze had 12 hechtingen gehad bij mijn vriend!!! “My God!” Toen kreeg ik toch wel een paar akelige visioenen. Om haar op het verkleerde been te zetten, zei ik tegen haar: “Nou dank je, dat hoeft voor mij niet hoor!”. Dus nu denkt ze dat we er voorlopig nog niet aan toe zijn. Ze is ook heus een ontzettend lief mens, maar zij is nauwelijks in ons leven geïnteresseerd, behalve als het ineens in haar belang is: 'kleinkinderen!'. Ik heb dus niet zo’n behoefte om dat met haar te delen.

Maar goed toen ze weg was, hebben we zelf nog wat aangerommeld in huis. De vergadering die mijn vriend nog zou hebben, ging gelukkig niet door en toen we eenmaal onder de wol lagen, was het echt even ons momentje. Ik had niet gedacht dat het klussen zo’n wereldgevoel geeft op het moment dat je voor het echie bezig gaat. En inderdaad het is een remedie tegen allerlei kwaaltjes. Ik ben vannacht nog iets koortsig geweest, maar vanochtend was het een heel stuk beter. Achteraf denk ik dat het koortsige en buikpijngevoel wel eens de spanning kan zijn geweest. Ik heb namelijk nu echt het gevoel dat de 'druk' er af is. Alsof we nu een drempel zijn overgestapt. Doordat ik zo bezig was met het moment waarop we zouden moeten klussen, voelde het heel dwangmatig en krampachtig. Maar nu voelt het duidelijk anders. Ik heb nu zo’n onoverwinnelijk gevoel, omdat moet gaan blijken of het gelukt is. Het is daardoor ook net of ik een geheimpje met me meedraag. J Herkennen mensen dit?

Ondanks dat ik me nu dus weer vrij goed voel, heb ik me voor de zekerheid maar even ziek gemeld vandaag. Doe ik niet snel, maar ik moet leren om op tijd een stap terug te doen in plaats van doogaan tot ik erbij neerval, waar ik nogal een handje van heb... Ik ga het dus even lekker rustig aan doen vandaag. Misschien vanavond verder klussen. Morgen gaat mijn vriend naar Abu Dabi voor vijf dagen...

Liefs Muzz