Vriend uitgezwaaid

Vanochtend zijn we om 05.00 opgestaan en heb ik mijn vriend naar de trein gebracht. Hij zit waarschijnlijk nu ergens in het grote luchtruim boven ons. Ik sta altijd volledig achter zijn keuze als hij weg wil, want die vrijheid is heel belangrijk in een relatie vind ik. Ik verwacht in principe hetzelfde van hem. Maar dit keer vind ik het toch wel even moeilijk dat ie weg is. Waar dat door komt weet ik niet zo goed. Hij is over 5 dagen alweer terug, maar ik ga hem toch missen denk ik. Maar misschien weet ik het ook wel...

Gisteravond is het klussen er niet meer van gekomen. Logisch eigenlijk, want mijn vriend zijn gedachten waren al in Abu Dabi... Of eigenlijk Dubai (ik had me vergist in waar hij heen ging). Nu had ik meteen een heel teleurgesteld gevoel over het niet-klussen en ik ben dan mezelf ineens niet meer. Ik wordt onzeker en vraag me af of hij het wel echt wil, want zo ja, dan moet je er toch samen wat voor doen? En waarom duikt hij zelf niet enthousiast boven op me, ben ik er teveel mee bezig? Idiote gedachten natuurlijk, want anderszijds weet ik maar al te goed dat ik er niet realistisch naar kijk. Ik wil het gewoon meteen de eerste ronde al graag laten slagen en al die hormonen en emoties vliegen door mijn lijf. En dat is niets voor mij, want ik ben vrij nuchter en rationeel van mezelf, dus dat is allemaal al erg verwarrend. We hadden het er ook over gehad dat we niet persé in de eerste ronde al zwanger hoefden te raken. Als het lukt is het mooi en zo niet dan kijken we volgende maand weer verder. Maarja op dat moment had ik nog die nuchtere pet op... Nu vind ik het erg moeilijk om los te laten.

Je begrijpt wel: ik zit mezelf gewoon even in de weg en daardoor kon ik bij het afscheid maar met moeite enthousiast zijn voor mijn lievie dat ie weg ging. Die teleurstelling nam de overhand en daar baal ik dan achteraf weer van. Maar goed, het belangrijkste voor nu is dat ik het hier even van me af kan schrijven en het dan gewoon maar moet zien los te laten. Tenslotte hebben we één keer in de eerste vruchtbare periode wél geklust. Dus nu maar afwachten of die zaadjes net zo krachtig zijn als mijn vriend tijdens een rugbywedstrijd. Als hij de try-line alleen al 'ruikt' (het gebied waar je bij rugby scoort) vliegt hij er er als een kanonskogel op af en niemand houdt hem tegen! Haha Zou ik dus nog een kansje maken deze maand? Wat denken jullie?

Bedankt weer voor het lezen!

Liefs Muzz

398 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • LCM

    Hey meid! Ik herken ook veel in jouw verhaal. Ik probeer er elke keer niet zo mee bezig te zijn en gewoon te genieten van het samen zijn en van het klussen, maar het lukt niet altijd (ja het genieten wel, haha! Maar er niet zo mee bezig zijn..). Het is soms echt lastig...sterkte meid! Maar voor je het weet is hij zo weer thuis! Liefs.

  • jakkie84

    hey mannen zijn gewoon veel nuchter dan vrouwen met al die hormonen maar je zult hem nu wel heel erg missen liefs

  • greetje70

    Hey ,meid,

    Ik ben er ook veel meer mee bezig dan mijn vriend. Ik zou eerst beginnen met 6 maanden ontpillen. Maar na de eerste maand krijg je al de kriebels. Intussen kijk je wat rond op internet en dan weet je wanneer je klusdagen zijn. Je gaat er helemaal voor. Dan uiteindelijk wordt je weer ongesteld. Voor jou eigenlijk een teleurstelling. Hij heeft dan zoiets van ach volgende maand beter. Ik begrijp hoe je je voelt.
    Ik weet ook hoe ket voelt als je vriend voor lagere tijd weg gaat. de van mij is militair. Hij is vorig jaar voor 4,5 maanden naar Afghanistan geweest. Deze week moest hij de hele week op de kazerne blijven. Dus hij is ook de hele week niet thuis. Is echt balen. Maarja. We hopen voor jou dat het inderdaad sterke zaadjes zijn. Kom op. je komt er wel doorheen. Liefs Greetje

  • sip82

    hoi, herken veel hoor in jou verhaal. ik denk ook elke klusperiode (wij doen het om de dag) dat we geen 1 keer mogen overslaan want stel je voor dat het net aan die keer zal liggen dat het niet lukt. nou ben ik 2 keer ongesteld geworden en heb het gevoel dat het deze keer raak zal zijn. ben nu dus wel bang dat mijn menstruatie nu wel een hele grote domper zal zijn. ik heb mijn vriend nu ook zo ver dat hij en ik er beide erg veel rekening mee houden om toch om de dag te kunnen klussen, wel leuk, het brengt je meer tot elkaar. sterkte deze 5 dagen.liefs

  • wilma77s

    Hey, lijkt me niks hoor, dat je mannetje zo ver weg is. maar idd wel belangrijk om vrijdheid te hebben in een goede relatie.
    Trouwens, heeft de huisarts je niks gezegd over de tijd na een spiraaltje? Ik hoorde van mijn vriendin dat ze niet moest verwachten de eerste drie maanden zwanger te zijn, of klopt dit niet? Ik wil je zeker niet ontmoedigen hoor, maar mss wel een beetje beschermen voor het geval dat wel zo is..
    Liefs wilma

  • marLeash

    Heey meid! Loslaten... dat is echt zó moeilijk!! Ik kan het ook niet zo goed, dus ik weet hoe je je voelt. Lekker van je afschrijven hier, dat scheelt al iets! xxx

  • olifantje

    ik herken het helemaal zit mezelf helaas ook al in de weg hahha.

    liefs olifantje

  • Someone2love

    Maak jezelf niet gek met zulke gedachten!!! Daar heb je niets aan. Als hij met zijn hoofd er niet bij was dan heeft het toch geen zin.

    Liefs Patricia

  • prissy

    Ach meissie!!!!! Wat een gedoe he dat zwanger willen worden. Je hebt het in iedergeval 1 x gedaan. Je hoopt natuurlijk dat het raak is. ..maar misschien wil je ook nog wel een maandje wachten. Heb gelezen ergens dat als je na de 1e ronde al meteen zwanger ben dat je dan meer kans hebt op een tweeling! Haaha lijkt me erg veel als het de 1e zijn. maar wel leuk.
    Ik denk ookniet dat je de enige bent die zo denkt en voelt hoor...maar vrouwen denken zo met je mee.
    Ik hoop voor je dat het gelukt is, en anders nog maar een maandje klussen.
    Wat bij mij hielp/ helpt is om mijn vruchtbare dagen voor me te houden en hem gewoon te verleiden. Dan is het voor hem gewoon spontaan en voor ons toch eenbeetje bewust. haaha zo kun je van beide kanten genieten! xx