Er zit iemand anders achter het stuur

Help!

Het lijkt wel of er iemand anders achter het stuur is gekropen. Ik zit in een wilde 'joyriding-trip'. Ik zit nu bijna in mijn ovulatieperiode en kan aan niets anders meer denken dan aan het gaan verleiden van mijn vriendje! Alleen komt er vanalles tussendoor, waardoor we nog niet aan het klussen zijn geslagen. Gisteren waren we rugbywedstrijden kijken en mijn vriend had de nodige biertjes op en lag pas laat in zijn nest. Vanochtend werd hij wakker met een lichte koppijn en was het dus ook niet het beste moment om boven op hem te duiken. Vanavond komt hij weer thuis na zelf een rugbywedstrijd te hebben gespeeld en dan heeft ie altijd enorme spierpijn en de ervaring is dan dat hij nog niet eens zijn been omhoog kan tillen, laat staan...

Dan komt de maandag, waarop we meestal allebei doodmoe zijn van onze eerste werkdag. Overigens komt mijn schoonmoeder die avond ook nog eens langs en heeft mijn vriend nog een vergadering dus dan is ie waarschijnlijk helemaal gaar... Dinsdag, oei dan moet het toch echt gebeuren, want ik heb dan volgens mijn banner de dag erna mijn ovulatie. Ik ben me zeer bewust van het woordje 'MOET' en dat stoort me tegelijkertijd enorm, want ik wil het gewoon op zijn beloop laten, maar ik voel het gewoon even niet anders. Er heeft echt iemand het stuur overgenomen en ik kan alleen maar toekijken.

Bovendien voel ik vanalles aan mijn lichaam: Het lijkt verdorie wel of ik NU al ovuleer... Dus haast haast haast, want misschien is het straks te laat. GEK wordt ik ervan. Ik denk dan bijvoorbeeld: "Wat zegt zo'n banner nou?" Mijn lichaam houdt zich daar heus niet aan en voor hetzelfde geld zit ik nu al tot over mijn oren in de eieren... Zucht. Ik ben blij dat ik niet met ovutesten in de weer ben, want dan was het waarschijnlijk helemaal een zenuwen gedoe. Blerg.

En dan is het straks woensdagochtend en dan vliegt mijn vriend naar Abu Dabi waar hij gaat kijken naar een toernooi van de World Cup Sevens Rugby, dus dan ben ik hem ook voor vijf dagen kwijt. En daarna is mijn vruchtbare periode voorbij dus is het te laat... Het klinkt vast idioot, maar ik heb steeds de gedachte: "Hopelijk kunnen we het nog een keer doen voor hij weg gaat..." Ohw wat kan ik mezelf toch gek maken en het is zo moeilijk om die knop om te zetten..., terwijl ik weet dat er maaaaaaanden genoeg komen en ik wil gewoon normaal van mijn vriend kunnen genieten.

Zoals je wel leest heb ik het gevoel dat mijn gedachten niet van mezelf zijn en ik alleen maar met één ding bezig kan zijn tot grote ergenis (ik erger me aan mezelf)! Bah! Ik wou dat ik die Joyrider mijn hoofd uit kon 'kegelen'...