Grazen in de weide

De 'ontkurking'

Ik denk laat ik me goed mentaal voorbereiden en ben dus eens wat gaan hardlopen vanmorgen. Terwijl ik mijn hoofd aan het leegmaken was, bekroop me een gevoel van spanning en één van de gedachten was: "Dus de eerstvolgende keer dat ik mijn vriend verleid of hij mij, dan doen we het onbeschermd..." en een andere gedachte die daarop volgde was "OKé we gaan vanaf nu dus ECHT proberen een kindje te maken!!"... Door hier even bij stil te staan voelde ik me haast onwerkelijk. Alsof het iemand anders was die dit allemaal op het punt staat te beleven.

Om 14.00 mocht ik langskomen bij de huisarts. Was best ongeduldig dus rond 13.35 zat ik al in de wachtkamer... Maar uiteindelijk was ik dan aan de beurt. De vrouwelijke (heb ik even geluk...!) huisarts vraagt mij; "Wat kan ik voor je doen?" Ik zeg: "Nou mijn vriend en ik hebben een kinderwens, dus ik zou graag mijn spiraal laten verwijderen. "Oké", zegt ze, kleed je maar uit van onderen en kom maar liggen op de bank. Er lagen geen beugels maar wel van die voetsteunen, lekker comfortabel, maar niet heus. Maar ach geen probleem voor mij als flexibele 30er die haar hele leven al sport. En nog geen 5 minuten later zit ik wederom met haar aan de spreektafel; broek weer aan en spiraal eruit.

Het ging echt appeltje-eitje, ik heb niets gevoeld! Heel fijn dus. Misschien klinkt het niet echt volwassen, maar het scheelt toch als je bij dergelijke behandelingen een vrouw tussen je benen laat kijken en prutsen in plaats van een man. Je voelt je toch wat vertrouwder, terwijl je weet dat het helemaal niets uit maakt en een mannelijke arts net zo professioneel is. Hebben meer mensen dit?

Anyways... Ik zat dus nog even met haar aan de spreektafel om nog wat vragen beantwoord te krijgen, waaronder de vraag welke medicijnen nog mogen vanaf nu. Ik heb soms een flinke hoofdpijnaanval en neem dan graag even een ibuprofen of paracetamol en was natuurlijk benieuwd of dit kwaad kon. "Nee, kon geen kwaad, behalve ten tijde van bevallen", was het antwoord. De volgende vraag betrof de onzekerheid op welk moment in de toekomst ik aan de bel zou moeten trekken als het lukt, maar ook wat te doen als het niet lukt. Hoe lang ga je eerst proberen? De huisarts stelt me gerust. Ik kon, zoals ik al dacht het gewoon laten weten wanneer ik een positieve test in mijn handen zou hebben. Dan kon ik volgens haar een afspraak maken. Vervolgens zegt ze: "En anders kun je terugkomen als het na een jaar grazen in de wei nog niet gelukt is." Whahaha

Nou dat is dan toch een advies dat ik zeer ter harte ga nemen. Ik ga vanaf nu samen met mijn stier lekker grazen in de weide mensen! Dus let op als je een koe hoort loeien: wie weet ben ik dat...Whahaha

Liefs Muzz