Twee jaar

Twee jaar EN drie weken...! 

Wat erg dat ik al zolang niet even de tijd heb genomen om een verjaardagsblog te schrijven, maar tijd is kostbaar en het is weg voor je er erg in hebt. 

Onze meid is twee jaar, gewoon twee jaar. Onbegrijpelijk en niet te behappen voor mijn hoofd dat alle jaren dat we moesten wachten een beetje in het niet vallen bij de snelheid hoe de afgelopen twee jaar en de negen maanden ervoor van de zwangerschap zijn omgevlogen. 

Die vijf jaren daarvoor, waar zijn ze? Ergens in een kamertje opgeborgen in mijn hoofd, het is goed zo. Heb dat een plekje gegeven en ondanks dat denk ik er met enige regelmaat nog aan terug. HOE hebben we dat gedaan? HOE hebben we al die behandelingen doorstaan, zonder enige garantie op wat komen zou gaan? HOE. Ik denk dat de waarom vragen niet meer relevant zijn, de hoe vragen spoken dus nog wel regelmatig door mijn hoofd. 

Er komt nu, omdat mevrouw twee jaar is, regelmatig de vraag of ze een broertje of zusje krijgt en eerlijk. 

Ik weet het niet.... Mijn hart staat er steeds meer voor open, denk ik. Vandaag. Morgen kan het zomaar anders zijn, heel bizar. Ik zei afgelopen week tegen manlief dat ik me niet durf open te stellen, bang voor alle teleurstelling en bang voor al het onbekende en het hoeft niet he. Het kan nu zomaar ineens in 1 keer goed gaan, het hoeft niet weer jaren te duren. 

Mindfuck! Big time. Ik vind het lastig, echt heel lastig. 

En dan onze kleine draak, wat is ze verwend met d'r verjaardag! Ongelooflijk hoeveel cadeautjes zij bij d'r bergen speelgoed en eigendommen mocht voegen. Sinds we de woonkamer aangepakt hebben afgelopen mei, wilde ik het wel rustig houden en een dag na haar verjaardag mocht ik nog een cadeau uitzoeken en heb ik gekozen voor een ikea trofast kast. Zitten van die bakken in, speelgoed erin en je ziet er niks meer van. Ziet er ook nog eens heel leuk uit, ben daar heel erg blij mee ! 

Elke dag is een nieuwe dag met nieuwe ontwikkelingen, ze kan in twee seconden veranderen van liefste meisje van de wereld naar heksje eerste klas en vice versa. Ik kan soms al moeilijk schakelen daardoor, dus laat staan hoe lastig en ingewikkeld het  voor haar is om met al die emoties om te gaan. Gelukkig kan ik daar een heel groot gedeelte van de tijd goed mee omgaan, maar ook ik heb mijn off days en dan ben ik blij dat ze overdag niet geslapen heeft en er in de avond vroeg op ligt. Om haar dan na twee uurtjes weer als een idioot te missen <3 

Het wordt leuker, ik lees de laatste tijd weleens die babyblogs van het begin terug en dat was een pittige tijd hoor. Daar valt dit bij in het niet denk ik hihi. Ze is zo leuk en ondernemend, niets is te gek en ze doet het gewoon. 

Vandaag was de laatste ochtend op de babygroep en sinds vanmiddag is ze over naar de peutergroep, echt een overgang. Hopelijk gaat dat volgende week met wegbrengen in 1 keer goed en kan ze de verandering goed aan. Het scheelt echt dat ze er al wat vaker is wezen wennen en dat de groepen wel bij elkaar zitten, alleen in andere ruimtes. De juffen die ze heeft gehad blijft ze dus gewoon zien, net als de kindjes en mettertijd komende oudste kindjes van de babygroep dus allemaal naar haar groep. Ook wel een hele fijne gedachte. 

We zijn ook laatst nog bij het consultatiebureau geweest en ze was met twee jaar en twee dagen 86 cm en 12,2 kilo. 

Ik moest alle onzekerheden, door omgeving, laten gaan want zij was de blauwe lijn in de grafiek.Gemiddelder dan dit kon niet, dus ik moest echt beloven me daar niet meer druk om te maken en dat doe ik dus ook niet meer. Verder ontwikkelde ze zich goed en is ze echt een meisje wat het echt niet uitmaakt waar ze ontploft. Aan de rand van het fietspad? Heb er laatst gestaan, ze wou echt niet mee en de hele wijk mocht het horen. In de supermarkt? Als zij ter aarde stort kan je doen wat je wil, ze gaat niet mee. Gewoon midden op straat, als zij niet verder wil stopt ze gewoon. Of ik mama van een peuter ben? Nee joh, lijkt alleen maar zo. 

Ik moet zeggen dat ik er stukkennnnnn relaxter onder ben dan in het begin van de driftbuien. Ik vraag nu soms zelfs midden in zo'n bui of ze een knuffel wil. Geloof het of niet, het helpt echt. In zo'n bui voelt ze natuurlijk veel onbegrip en wil ze gewoon nabijheid en dus soms gewoon een knuffel. Elke dag leer ik ook als mama <3 

* Elke dag, echt elke dag, verbaas je me met iets nieuws. Gister voor 't slapen gaan zei je: 'Ik love hou van jou'. Je kan al heel goed Love you zeggen en ik probeer je nu Ik hou van jou te leren. Je haalt het dus lekker door elkaar, jouw woordenschat is belachelijk goed. We kunnen al echt gesprekjes met elkaar voeren en je kan steeds beter vertellen hoe je je voelt en wat je bedoelt. Mama is echt heel heel trots op jou, mag je echt nooit vergeten! Je bent zo lief en leuk en slim en knap en en echt je bent zoveel, maar bovenal blijf jezelf. Je bent uniek, beloofd. <3*