Hopelijk de laatste

Ik ben de hele week al goed ziek en heb het dus flink te pakken, vandaag stond mijn afspraak gepland voor het laatste controle uitstrijkje na mijn slechte pap3b uitslag van 2 jaar geleden.

Vriendlief zei gisteren en zelfs vanochtend dat ik moest afbellen, maar iets in mij bleef mij zeggen dat ik echt moest gaan. Het was de laatste controle en wanneer deze goed is kom ik vanaf mijn dertigste in het bevolkingsregister terecht.

Dus de wekker ging vanochtend heel erg vroeg, want ik wilde alle tijd hebben om me rustig klaar te maken en ik had al die tijd ook echt nodig. Pfff, ik voelde me echt niet lekker en ik had zelfs nog steeds een beetje verhoging.

Mijn mentale kracht bleek uiteindelijk sterker dan mijn fysieke kracht, ik ben dik ingepakt op weg naar amsterdam gegaan voor de afspraak. Ik heb tijdens de reis nog wel een paar keer gedacht waar ik mee bezig was, maar vond de afspraak echt te belangrijk.

De afspraak ging prima, alleen was het wel het pijnlijkste uitstrijkje van allemaal.. Geen idee of dat wat zegt.. Als de uitslag goed is, dus pap1, krijg ik hem pas weer als ik dertig ben. Mocht het pap2 zijn moet ik over een halfjaar weer terugkomen.

6 februari krijg ik telefonisch de uitslag.

Ik kon het niet laten om te vragen of die LETZZ van destijds de eventuele oorzaak kon zijn van het feit dat we nu moeilijk zwanger raken, maar ze was overtuigd van het feit dat dat niet het geval was.

Hmm, ik weet het zo net nog niet maargoed daar moest ik het maar mee doen dan.

Je blijft toch telkens op zoek naar een reden om het niet zwanger worden te verantwoorden naar jezelf en ook naar je omgeving.

De eerste afspraak van de drie zit erop, aanstaande maandag de medicatiecontrole van vriendlief in het ziekenhuis en dinsdag de 1e fm echo voor de derde IUI.