Tussen hoop en wanhoop

Diepe zucht...

Laat ik beginnen met het goede nieuws: met onze kleine vent gaat het goed. Still alive and kicking. Dat is natuurlijk het allermooiste.

Alleen wordt zijn prille leventje bedreigd door een hematoom. Afgelopen zondag heb ik die enorme bloeding gehad en toen kon er geen oorzaak gevonden worden. Vandaag weer een controle gehad en nu blijkt er dus sprake van een hematoom te zijn.
En daarmee kan het alle kanten opgaan en is er een enorme onzekerheid ontstaan. Het goede nieuws is dat de hematoom niet bij de placenta zit. Het slechte nieuws is dat het alle kanten op kan gaan. Het gaat vaker goed dan niet goed. Maar het risico bestaat dat de hematoom gaat groeien en bij het bloeden het kindje mee naar buiten trekt. Dit maakt me zo bang, verdrietig en zo langzamerhand ook boos. Hebben we nu niet een keer genoeg op ons bordje gehad. Eerst de gecompliceerde zwangerschap van onze
Oudste en de dramatische tijden die we met haar op de IC hebben gehad, kans van 1 op 24.000, een gewone miskraam (kans van 1 op 10), een
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap (1 op 100), daarna gelukkig twee gezonde zwangerschappen, waarbij de voorlaatste wel een vorm van HG en dan nu een hematoom (kans van 3/5%). Is toch niet normaal meer, alles schijnt los van elkaar te staan.

Laten we hopen dat alles goed mag gaan, dan heb ik er echt alles voor over om de kleine man in leven te houden! En er nu ook alles voor over om hem in leven te houden, maar het voelt zo machteloos.
Ben echt gebroken, bang, verdrietig en alles bij elkaar.

Maar wil de hoop houden en positief blijven! Voor de baby en onze kindjes!

Bedankt voor jullie medeleven en lieve berichten!