Stoere praat

Op de bank naast me zit Thorben te knabbelen aan een vroege aardbei. Houd ik zelf altijd de richtlijn aan dat ze over het algemeen na mijn verjaardag pas lekker worden, David heeft het er alvast op gewaagd want ze zien er prachtig uit. Nog iets aan de onrijpe kant, beetje harder dan we gewend zijn en iets zuur. Kleine man heeft er geen boodschap aan met zijn aardbeiliefde: die hapt vrolijk door.

Ineens hoor ik een brul en zit er een heuse leeuw naast me.
Nee, niet zomaar een leeuw, maar eentje met walrustanden, zo vertelt het dier me. Als ik hem dan braaf tot sabeltandtijger promoveer, word ik nog even verbeterd: een sabetandetijgerleeuw moet het zijn!
Enig gestruikel over deze naam vergeef ik dit stoere dier.

Maar ja: een sabeltandtijgerleeuw die een aardbei eet?
Nee hoor.
Het is zebravlees, zo verkondigt hij en onder woest gebrul wordt het arme ding verscheurd.

Zodra dit natuurgeweld voorbij is, transformeert hij in een lachend jochie dat me even komt knuffelen. Of hij nu asjeblieft Calimero mag kijken.

Een paar dagen geleden zit ik in een snackbar. David heeft ineens trek in snackfriet en ik protesteer absoluut niet. Lekker, friethap met saté.
Terwijl ik wacht op mijn bestelling, vang ik flarden van een gesprek op: in een hoek zitten vier jongens van een jaar of 16 te praten. Hun lange benen passen niet onder de tafel en eigenlijk ook nog niet aan hun lijf. Slingerend en sloffend bewegen ze zich door de snackbar, ledematen overal en nergens.
Hun grote lach vult de gaatjes. Stoere praat, is het, over wijven en whiskey. Over 'die Natascha, je weet wel' en een hoop 'oh ja die' die me verraad dat de helft niet weet wie die Natascha nou is.

Er staat weer een vent op van de tafel en beweegt zich naar de kassa. Als een man van de wereld hangt hij ontspannen over de toonbank en gebaart van de eigenaresse naar zijn bende. Een krachtige hoofdknik. 'We doen nog een rondje.' Hij legt het geld voor haar neer, gunt haar het wisselgeld en pakt de vier blikjes die hem toegeschoven worden soepel op.
Snel terug naar zijn tafel waar ze gebroederlijk de blikken opentrekken.
En hun chocomel achterover slaan...

Ach, de stoere mannen.
Ook daar zit dus nog een lachend jochie in verstopt.