Consultatiebureau

Hoi meiden,

vanochtend weer naar het concultatiebureau geweest met de 'kleine' meid. Het was weer tijd voor de prikjes en deze keer kon mijn vriend helaas niet mee. En ik vind die prikjes altijd al zo verschrikkelijk en nu moest ik het alleen doen. Ach ja, het hoort erbij en ik moet me maar een beetje vermannen. We waren iets te vroeg want hadden pas om 10.40 uur de afpsraak zijn. Nou ja, kon ik in ieder geval op m'n gemak Mila uitkleden. Ik blijf me er dan altijd over verbazen hoe asociaal sommige mensen zijn. Het was namelijk best druk en sommige vrouwen nemen dan gewoon 2 aankleedkussen in beslag. En echt niet dat ze effe ruimte maken. Pfff, daar begonnen mijn irritaties al. Gelukkig was er nog een plekje anders had ik toch even gevraagd of ze niet wawt ruimte kon maken. Nou ja, we zijn niet allemaal hetzelfde he ;) Aangezien we zo vroeg waren kon Mila nog even lekker spelen. Ze vond het geweldig met al die kindjes om haar heen. Het is dat ze nog niet kan lopen, anders had ze ze allemaal achterna gerend. We hebben best even moeten wachten en toen was het tijd voor het wegen en meten. Ons meisje weegt nu 11800 gram en is 80 cm lang. Zowel met haar gewicht als met haar lengte schiet ze boven de groeicurves uit. Blijk is ze niet zo gemiddeld zoals ze dat altijd noemen. Nou ik ben er hartstikke trots op. Haar gewicht en lengte zijn in verhouding en voor de rest is ze gezond, vrolijk en doet ze het hartstikke goed. Voor het cb is ze niet gemiddeld, maar voor mij is ze perfect! Nadat het bijna 20 minuten was uitgelopen (ergernis nr.2) waren we eindelijk aan de beurt. Normaal gesproken gaan we altijd op vrijdag, maar voor nu kon het even niet anders dan donderdag dus hadden we een hele andere verpleegkundige. Je voelt het misschien al aankomen, maar ergernis nr. 3 zat eraan te komen. Ik moest bijna alles opnieuw vertellen en zij moest alles opzoeken. Verschrikkelijk! We waren dan ook snel klaar. Alhoewel ik zoiezo niets te vragen had. Toen was het tijd voor die rotprikjes. Eerst het ene been en toen het andere. Gelukkig deed deze verpleegkundige het heel snel en waren we er snel vanaf. Volgens mij heb ik het dapperst meisje van de hele wereld. Ze heeft het alleen tijdens de prikjes uitgeschreeuwd en daarna was het meteen over en was ze weer mijn vrolijk meid. Nu ligt ze boven heerlijk te slapen en hopelijk zal ze er niet te veel last van hebben. De volgende prikjes zijn met 14 maanden, dus we zijn er voorlopig weer even vanaf.

Fijne dag verder!