Het leed dat slapen heet......

Hoi meiden,

precies op de dag dat mijn dochtertje 4 maanden werd is haar slaappatroon een grote drama geworden. Overdag is er vaak niets aan de hand en gaat ze 2 keer slapen. 1 keer in de ochtend en 1 keer in de middag. Alleen de nachten zijn echt verschrikkelijk en het wordt alleen maar erger. Zo erg dat we wel ieder uur naar haar toe moeten omdat ze zo overstuur is en blijft huilen. We hebben ook wel nachten gehad dat het echt goed ging en dan sliep ze gewoon door, maar vaak is dat een paar nachten en dan is het weer feest. Ondertussen van alles geprobeerd, maar niets lijkt meer te helpen. Ze is ontroostbaar en wil alleen maar bij mij zijn. Zodra ik haar neerleg schreeuwt ze het uit. Het liefst kruipt ze in me. We lopen nou sinds kort ook weer bij de kinderarts, maar die kan niks lichamelijks vinden wat ervoor zorgt dat ze zo slecht slaapt. Het zijn niet d'r oortjes, ze heeft geen vieze broek, geen honger. Ik dacht een allergie, maar ze kunnen niks in haar bloed vinden behalve dat ze antistoffen maakt tegen eigeren. Nou is dat maar een hele kleine hoeveelheid dus de kinderarts zag dat niet als HET probleem. Ondertussen lopen zowel mijn vriend als ik met ons hoofd op de schouders en raken helemaal uitgeput. Overdag is het voor mijn gevoel echt een overlevingsstrijd. Ik ben moe, mijn vriend is moe en onze kleine meid is ook onwijs moe. Ik heb nergens eniergie meer voor. Het enige wat me nog lukt is ervoor zorgen dat ons meisje niets tekort komt, maar voor de rest lukt me niets. Het frustreert me enorm, omdat we vaker hebben meegemaakt dat ze wel doorslaapt. Dus ze kan het wel. Ze zit nu ook in een sprongetje waardoor ze helemaal van slag is. Dat merk je aan alles bij haar. Ze is zo snel in paniek terwijl het normale gesproken een hele vrolijke, actieve en 'zelfstandige' meid is. Ze wil van alles, maar het lukt haar niet en dat frustreert haar weer waardoor ze de hele dag aan het jammeren is en continu wil dat ik haar bezig hou. En als het nou alleen overdag zo zou zijn dan trek je het nog wel, maar als je s'nachts ook geen rust hebt dan sloopt het je echt.

Ik hoop zo dat we snel deze fase doorkomen en dat we onze rust weer terug hebben. Want het aantal uren dat wij slapen kan je ondertussen op 1 hand tellen. Wil zo graag weer normaal kunnen slapen net als ieder ander mens. We zijn ondertussen een half jaar bezig en het wordt er niet makkelijker op, terwijl iedereen zegt dat het rond deze tijd een stuk makkelijker moet gaan.

Hoe dan ook, ik probeer positief te denken en het allemaal over me heen te laten komen. En dat is heel erg moeilijk als je zo vermoeid bent.

Nou meiden, heb het even in ieder geval van me af kunnen schrijven.

Liefs, XXX