Even bijkletsen

Hoi meiden,

wat is het toch lang geleden dat ik wat van me heb laten horen. Ik schreef in de vorige blog al dat ik er zo weinig tijd voor heb en dat ik al mijn vrije momenten aan mijn meisje wilde besteden. En aangezien het hier de afgelopen maanden best druk is geweest (en nog steeds) had ik er echt geen tijd voor. Maar nu toch een vrij momentje gevonden om jullie bij te kletsen :)

Mila is ondertussen alweer 6 maanden en die 6 maanden zijn echt voorbij gevlogen. Er is zo veel gebeurd dat ik eigenlijk niet weet waar ik moet beginnen haha. Mila heeft in ieder geval een enorme ontwikkeling door gemaakt. We zeggen zo vaak tegen elkaar dat we vinden dat ze al zoooo groot is. Het is bijna geen babytje meer. En ik kan me ook bijna niet meer voorstellen dat ze ooit zo'n klein hulpeloos baby'tje was dat alles maar goed vond. Het enige wat ze toen nodig had was een schone luier, de fles en lekker bij ons liggen. Nou in die 6 maanden heeft madame er veel meer eisen bij hor haha. Zo zit ze al sinds dat ze 5 maanden is in de wandelwagen en hebben we de bak van de kinderwagen op moeten ruimen. Want liggen is niet meer leuk, omdat ze dan niet zoveel ziet. Dus tijd voor de wandelwagen. En ze vindt het geweldig. Wandelen vond ze altijd heel erg fijn en nu ze lekker om zich heen kan kijken lijkt ze het nog leuker te vinden.

Ook wil mevrouwtje continu bezig gehouden worden. Even in de box is prima, maar na een tijdje begint ze toch te protesteren en zodra een van ons aankomt lopen zet ze een big smile op. Ze weet ons nu al helemaal in te palmen haha. En zodra je haar oppakt is het allemaal prima en kijkt ze heel trots om zich heen. Vooral de laatste weken is ze enorm aanhankelijk. Ze wil alleen maar rond gedragen worden en bij je zitten. Ik vind het hartstikke lief, maar op een gegeven moment is het ook wel fijn om haar even neer te kunnen leggen zodat je in huis ook nog wat kunt doen. Maar op dit moment is het wat Mila wil dat gebeurt. Anders zet ze het op een krijsen en maakt zich zo overstuur dat ze bijna moet overgeven. Wat een karaktertje he? Ze brabbelt erop los en praat tegen alles en iedereen. Overdag is ze enorm actief en vrolijk. Sinds een paar dagen speelt ze ook echt met speelgoed. Vooral met dingen die heel veel lawaai maken. De blokken van de toren zijn dan ook favoriet. Ze pakt er eentje en gaat er keihard mee op de tafel slaan. Ook kan ze al een beetje los zitten. Na een tijdje wordt ze moe en valt ze om, maar daar hebben we het voedingskussen voor. Zo kan ze toch zelf zitten en heeft ze steun voor als ze om dreigt te vallen.

Zo kan ik uren over onze meid vertellen ,maar daar zal ik jullie niet te veel mee lastig vallen ;) Ze zeggen niet voor niets: kleine meisjes worden groot en dat is echt zo. En wat zijn wij blij en dankbaar dat wij als ouders dit allemaal mee mogen maken en ervan mogen genieten. Hoe zwaar het soms ook is en hoe moe je ook bent, als ik in haar kamertje kom en ze geeft me haar grootste lach dan heb ik weer energie voor 10. Want eerlijk is eerlijk. Mama worden is het mooiste wat me is overkomen, maar het is ook hard werken en soms erg zwaar.

Meiden ik ga stoppen, want de kleine meid wordt wakker.

Fijne dag nog en hopelijk heb ik snel weer tijd om weer een blogje te typen.

Veel liefs, XXX