Voor mijn kleine meid: Precies een jaar geleden......
....kregen wij jou EINDELIJK te zien op de eerste echo.
Mama en papa wisten sinds 17 maart 2011 dat jij onderweg bent. De zwangerschapstest was duidelijk hartstikke positief en na er wel 10 te hebben gedaan, begon mama het dan echt te geloven. Eindelijk, je bent onderweg! Die maandag daarna heeft mama gelijk de verloskundige gebeld om dit mooie nieuws te vertellen en natuurlijk om een afspraak te maken voor de eerste echo. Dinsdag 3 mei 2011 om 10.00 uur hadden we een afspraak staan. Nadat mama de afspraak had gemaakt was het dus wachten tot 3 mei. En het duurde voor ons gevoel een eeuwigheid. Ook al laat de zwangerschapstest zien dat jij onderweg bent, we willen ook natuurlijk weten of het daarbinnen allemaal goed gaat met jou. Achteraf gezien ging de tijd best hard, maar als je wacht kan het je niet snel genoeg gaan. In de tussentijd was mama toch wel steeds een beetje bang, want stel dat het misgaat. Dat jij in mijn buik groeide is echt niet zo vanzelfsprekend. Een nieuw leven is een groot wonder waarbij zich in mama's buik heel veel heeft afgespeeld.
En toen was het zover......dinsdag 3 mei 2011. Deze dag zullen papa en mama nooit van ons leven vergeten en het blijft een van de mooiste herinneringen, waar mama nog steeds met een grote lach op terug kijkt. Eindelijk gingen we dan naar jou kijken. Mama's geduld is in die weken regelmatig op de proef gesteld, maar het wachten werd dubbel en dwars beloond toen we jou voor het eerst zagen. Zodra de verloskundige de doptone op mama's buik legde kwam jij al tevoorschijn. Al een echt mensje! Met handjes en voetjes en vingertjes en het allerbelangrijkste een mooi kloppend hartje. Zo onvoorstelbaar dat dit grote wonder zich in mijn buik afspeelt! Mama is er nog steeds ondersteboven van. Wow, wat waren wij gelukkig en blij en vooral opgelucht. Het is echt zo. Jij bent goed aan het groeien en je hebt het prima naar je zin. Vanaf dat moment zijn we op een wolk gestapt en er niet meer vanaf gekomen. Iedereen mocht het nu weten en we konden het wel van de daken schreeuwen.
En nu zitten we precies een jaar later en ben jij alweer ruim 5 maanden bij ons. Zo ongeloofelijk hoe hard de tijd is gegaan.Wat heeft mama genoten van de tijd dat jij in mijn buik zat. Zou het zoweer overdoen allemaal. Het waren de mooiste maanden en iedere week vierden papa en mama een klein feestje, want dan waren we weer een week dichter bij jouw komst. Als ik naar die eerste echo kijk kan ik me niet eens voorstellen dat jij dat was. Wat zijn we toch gelukkig en onwijs dankbaar dat jij in ons leven bent. En ons leven met jou wordt met de dag mooier en mooier. Dat we zoveel liefde voor jou zouden voelen hadden we van tevoren niet kunnen bedenken. Je bent ons alles! Iedere keer als je naar ons lacht bloeit ons hart en stromen we over van liefde voor jou. Het is niet te beschrijven hoeveel mama en papa van jou houden. Je bent het mooiste wat ons is overkomen en we kijken uit naar de rest van ons leven met jou.
Hele dikke kus
reacties (0)