De 20 weken echo (16-02)

Gisteren de 20 weken echo gehad. Erg spannend weer hoor. Alles leek in orde wat baby betreft, het hele kindje zag er goed uit met alles wat ze hebben gecontroleerd, alleen zit er een amnionstreng in de baarmoeder waar de kleine in versrikt zou kunnen raken. We komen daardoor onder extra echo controles. Volgende week kijkt er iemand naar die er nog wat meer verstand van heeft, hij heeft deze verloskundige geleerd een echo te maken en kan het allemaal wat beter in beeld brengen. Ondertussen natuurlijk gegoogled en omdat ik niets kon vinden, maar even via afbeeldingen gekeken of ik een heldere uitleg kon vinden, beter niet kunnen doen, ben er niet geruster op nu. Werd aardig misselijk van de foto's. Volgens de verloskundige komen complicaties niet vaak voor, maar ik kan dus nergens vinden wat 'niet vaak' inhoudt. En ook niet of het verderop in de zwangerschap juist minder of meer risico geeft.
Nou ja, in principe lijkt alles dus wel goed met de baby (onmiskenbaar een jongetje! Zelfs bij beelden van de zijkant zag je iets omhoog steken bij de beentjes). Ik voel me verder ook prima en de baby beweegt goed gelukkig. Heb momenteel mijn eerste zwangerschapsbroek aan van Tjarda, die me nog een beetje losjes zit, maar een stuk comfortabeler dan mijn eigen broek. Heb op het werk weer op de weegschaal gestaan en ik kan niet zeggen dat die gestaag een hoger gewicht aanwijst, het gaat eigenlijk in sneltreinvaart omhoog met mijn gewicht (67,70 kg, na het eten met pieper en telefoons, haha). Ben op de helft, dus als er nog net zoveel bij komt, dan blijf ik wel onder 20 kg in totaal, reken er niet op.

Voel me verder goed, alleen snel buiten adem bij de geringste inspanning. Begin ook weer veel vreemde dingen te dromen. Dat ik bijv. op het werk uit een pak drinken drink, mijn excuus aanbied voor mijn lompheid en mijn collega vervolgens het pak leeggiet in de gootsteen. Hmmm, zo vies vinden ze me dus...

Romy en Neville beginnen ook steeds meer samen te spelen en spelen soms hele rituelen na die wij met hen doen (naar bed gaan bijv.), dan speelt 1 van beide papa of mama en de ander zichzelf, zo komisch. Inclusief de irritatie die er soms van ons uit is, als ze totaal niet meewerken of juist tegenwerken bij het naar bed gaan. Niet dat die heel heftig is hoor, maar wel heel grappig: Papa komt nou niet meer boven, ophouden met huilen en gaan slapen.... Haha.