Papa heeft je gevoeld!

Nou kon ik je al een tijdje voelen, voel je sinds afgelopen week duidelijk elke dag goed. Maak me zelfs al zorgen als ik je een poosje niet gevoel heb of me de tijd er niet voor gegund heb je te voelen. Afgelopen donderdagavond lagen we in bed, Romy en Neville (nog) in hun eigen bed. Toen schopte je redelijk hard, zodra ik Hil vroeg om zijn hand op mijn buik te leggen, schopte je nog harder zodat hij je echt goed kon voelen. Vreemd gevoel hoor om het aan de buitenkant van je buik te voelen, heerlijk vind ik het. Ik voel me wel heel erg bevoorrecht dat ik het zo snel al weer kan ervaren. Begon het gevoel haast te missen nu iedereen in de omgeving zwanger was en is.

Romy en Neville lijken weer goed op te knappen van de griep en toch hun verbeterde slaapritme (van net voor de griep) weer op te pakken. Vanmorgen werden ze zelfs (Hil is vannacht 1x het bed uit geweest om te troosten) pas om 06.45u in hun eigen bed wakker en pas om 09.00u in ons bed wakker! Merk ook dat ik zelf wel weer meer energie krijg, ben wel snel kortademig en mijn benen voelen eerder zwaar aan (vooral bij een aantal keren traplopen achter elkaar of in een stevige pas een stukje wandelen) en ik moet dan even rustig stil staan. Maar ben minder vermoeid. Kan alleen maar beter worden.

Afgelopen week bij Anna geweest (van Tjarda), maakt leuk contact, brabbelt en lacht. Romy lijkt het nu ook steeds beter te beseffen, zwanger, dikke buik en dan geboren worden.  Neville lijkt ook te begrijpen dat er een baby in mijn buik zit, ze proberen (zo nu en dan) mijn buik wel te ontzien, gaan er in ieder geval meteen vanaf als ik zeg dat ze niet op mijn buik moeten leunen. Heb weer babykleertjes terug gekregen, haha. Van Tjarda de meisjes kleding en van Joke en Remon de jongenskleding die we nog hadden liggen voordat we wisten dat ik zwanger was. Volgens Romy en Neville zit er een zusje of een meisje in mijn buik. Ik dacht eerst een jongetje vanwege Veerles, Hilco's en Romy's gevoel, maar nu twijfel ik alweer meer. Heb echt geen idee of vermoeden. As woensdag is de 20 weken echo, spannend hoor, gelukkig voel ik je dus regelmatig. Ben ook benieuwd of we nog steeds hoofdbrekens zullen hebben vanwege een jongensnaam of dat we ons daar minder zorgen over hoeven te maken.... Nou ja, zorgen, we vinden het wederom vreselijk lastig.... Meisjes naam hebben we al wel.

As maandag gaan we beginnen met haptonomische zwangerschapsbegeleiding bij ene Rens in Pittelo. Heb Hil een beetje overgehaald, maar ik merk dat ik opgelucht ben dat we samen ons gaan voorbereiden op de bevalling. Ik zie er door mijn ervaringen met bevallingen tot nu toe echt wel tegenop merk ik, word zelfs labiel als ik er met judith over praat, al is dat ook aan mijn hormonen te danken (ik heb snel een brok in mijn keel of voel tranen opwellen). En ik weet natuurlijk nu wat het is om moeder te zijn en dat wist ik met Romy nog niet, bij meisjes zwangerschappen schijn je milder te zijn en bij jongens assertiever (dit zou dan van de testosteron van de jongensbaby komen). Dus dan zou dit zeker een meisje moeten zijn. Vind deze verklaring (bakerpraatje) nog wel aannemelijk, puntbuiken etc. daar hoef je bij mij niet mee aan te komen.

Spannende week dus, komende week.... Ben trouwens (met kleren, pieper en sleutels, etc.) 66,9 kg (na het eten).... 7 kg al aangekomen dus. Heb mijn eigen broeken nog wel aan, rits helemaal open, kan nog redelijk op mijn buik liggen (doorgerolde zij houding is het meer) en mijn jas wil nog dicht. Als iemand het niet weet, zal die niet vragen of ik zwanger ben, daar dit ook nog wel eens een belediging zou kunnen zijn (het is nog niet echt opvallend dus, ligt wel aan de kleding overigens).