Dag drie

Salaam Aleikoem

Hoi Dames,

We zitten alweer op dag drie. De tijd gaat snel hier in Marokko. Mijn ritme moet ik nog even zien te vinden. Vanmorgen stond ik dan ook met zweet onder mijn oksels de twee kids in een banjo (teil) te soppen. Ik ben nogal een smetvrees type, wat denk je? M als eerste erin gezet om vervolgens I uit de huiskamer te halen, heeft M de wcborstel mee in bad genomen. Pfffff ik had het niet meer. Oke badje leeg, nieuw water;'AUWWWW mama, foefoe (heet)! M begint te huilen en gaat staan, de sproeikop sproeit hard op m haar rug waardoor de spetters kletteren en zo in I's gezicht komen. Kortom een echt waterballet met 2 schreeuwende kinderen. Conclusie, dan maar geen bezuiniging gewoon kind voor kind in bad wil ik door de stress niet al mijn haren verliezen.

Het kinderdagverblijf hebben we niet bezocht helaas. Mijn man heeft uren bijgepraat met zijn ouders tot diep in de nacht en ik zat verslaafd uitzending gemist te kijken. Zo verslaafd dat ondanks het trage internet en continu een buffering in beeld, ik gewoon bleef wachten. Zoveel geduld heb ik nog nooit gehad. Geen leugen, voor een kwartier kijken was ik 50 minuten verder, vreselijk!haha. Maar in ieder geval waren we vanmorgen veel te moe om optijd op te staan. Morgen dan maar.

Ook heb ik volgens mij kiespijn. Waarom volgens mij? Omdat ik het alhamdoellilah nog nooit eerder heb gehad.Het doet pijn met kauwen en als ik voorover buk klopt het. Grrrr, ik vind het eng om hier naar knutselaars te moeten. Maar ik ga het echt wel doen als het aan blijft houden. Volgende week is het namelijk offerfeest en zijn zeker 5 dagen lang alle winkels en voorzieningen dicht. Ik moet zeggen het zou wel echt iets voor mij zijn om dan ziek te zijn. Ik plan namelijk pijn/ziek zijn altijd in weekenden, vakanties, feestdagen etc.

I ontwikkelt zich hier sneller dan thuis lijkt wel. Door de grote ruimte kruipt ze er op los en is ze ineens niet meer eenkenning. Ze slaap in haar Deryan tentje en dat gaat ook prima. M is nog steeds een beetje moe van alle indrukken en reis en de nee-fase keert dan al snel weer terug.

Aan het einde van de week gaan we insha Allah een paar dagen naar Fes. Mijn lievelingsstad. Want ookal noem ik het vakantie, toch is dit meer familiebezoek en ben ik veel binnen en aan het helpen in het huishouden. Niets mis mee, maar wil ik over 3 weken fris aan mijn werk beginnen wil ik toch ook wel wat ontspanning met het gezin.

Ik zit trouwens ook weer in mijn vruchtbare dagen merk ik. Raar idee dat je gewoon weer opnieuw zwanger zou kunnen raken. Soms als de kindjes heel lief zijn en ik heerlijk aan het genieten ben van ze, denk ik er wel eens aan. Maar zodra ze brullen en stout doen, denk ik; 'Nee even nu je verstand volgen. Even rust voor mezelf'. Ik ben nog jong het kan nog altijd insha Allah.

Voor de vakantie zijn we trouwens nog gebeld door pleegzorg. Ze gaat proberen ons de cursus thuis te laten doen aangezien we in de avonden niet 7 weken lang een oppas kunnen vinden. Ik ben benieuwd. Ook zijn we er nog niet helemaal uit wat voor leeftijd we willen gaan opvangen. Ze moeten minimaal 1 1/2 jaar verschillen met je eigen kinderen. Maar ik had 0-4 jaar aangekruisd. Dat gaat hem dus denk ik niet worden. Ook denk ik dat we eerst zullen beginnen met weekend en vakantiepleegzorg. Zo kunnen we eraan wennen en kijken of het bij ons gezin past. Zeker nu ik net begin met werken lijkt het mij niet handig om ook nog een kindje te hebben die op school zit en ook weer BSO nodig heeft. Spannend hoor allemaal. Ik kan er wel snachts wakker om liggen. Is het de goede keuze? Zou ik niet teveel van het kindje gaan houden? Hebben we er wel voldoende ruimte voor etc. Maarja voorlopig is het nog niet zover. Op zn vroegst zullen we pas per begin april klaar zijn met de cursus en beschikbaar zijn.

Nou dames, ik ga maar eens een paracetamol opzoeken. Raar gevoel in mijn mond. Ook loopt hier grote smurf met een smerig luchtje om zich heen. Kortom de reinigingsdienst moet weer aan het werk.

Liefs