Zo onwerkelijk maar ozo welkom!!
Nu ik met verlof ben is een bezoekje aan de VK ineens een klein uitje aan het worden. Iedere uitlaatklep buiten de deur valt tevens onder die categorie, maar dat terzijde...
Maar vandaag was toch wel eentje die extra bijzonder was. We hebben ons mannetje al verscheidene keren in beeld mogen zien, van klein rond nietszeggend bolletje (nou ja, voor mij ALLES-zeggend) uitgroeiend tot het kereltje dat ik vandaag nog maar amper kon onderscheiden van de rest. Maar wat was het weer een heerlijk gezicht om de contouren van zijn voorhoofdje, zijn petit-peuterige neusje en lipjes weer te kunnen zien. Zelfs het ruggegraatje deed me weer kippenvel krijgen...(die hormonen ook...).
Maar vooral de woorden van de verloskundige die zei dat dit de laatste keer op beeld was dat ik ons kereltje te zien kreeg en dat de volgende keer in het echt is, was toch wel heel bijzonder.
Tuurlijk voelt met elke week, iedere laatste aankoop voor de kleine, ieder laatste ding dat ik nog af MOET hebben voordat hij zich echt aandient, een stapje dichter bij de GROTE dag. Maar het idee dat we over een paar weekjes ons mannetje in het echie gaan zien...het lijkt nog altijd onwerkelijk.
En hoewel hij van mij nog echt wel eventjes mag blijven zitten....wat kijk ik er naar uit om hem straks in zijn oogjes te mogen kijken!
Lieve kleine man, wat ben je toch welkom!!!!!
reacties (0)