Ik verander

Zo even op de valreep tussen 2014 en 2015 schrijf ik nog een berichtje.

Lieve dames, ik ben jullie een beetje vergeten. Niet echt natuurlijk, maar ik heb jullie ook geen aandacht geschonken. Nadat is gebleken dat ik ofwel overspannen ben ofwel een burn out heb (moet nog bepaald worden) heb ik gekozen om heel veel vooral leuke dingen voor mezelf te doen. Na een 'verwijt' dat ik te weinig hobby's uitoefende (zie Burn-out of overspannen) en het advies om te gaan wandelen, ben ik gaan realiseren dat ik veel te weinig voor mezelf zorgde. Ik heb volkomen het boeg omgegooid. Ik heb mijn oude hobby's opgepakt en ik heb een camera gekocht. Ik doe mijn dagelijkse taken, maar ik zorg er voor dat ik elke dag wel iets doe voor mezelf. Ik merk dat ik verander, dat ik rustiger word. Gek eigenlijk, want in de zomer had ik 7 weken vakantie waarvan ik 5 weken totaal niet tot rust kwam en de laatste 2 weken alweer druk begon te maken over mijn werk. Hoezo vakantie? (Ik begrijp dat dit zeer ongeloofwaardig overkomt bij mensen die 3 weken per jaar vakantie hebben, maar ik hoop dat de boodschap van niet tot rust komen over komt en dat ik te druk was met mijn werk ondanks dat ik vakantie had). Nu ik bewust ben met wat er aan de hand is, kan ik veel beter alles laten vallen. En ik doe echt dingen voor mezelf. En ik ben eigenlijk ook blij dat er eindelijk wat aan mijn werksituatie gedaan word. De directrice wilde wel, maar er was geen budget om iemand extra aan te nemen. Nu wordt er geschoven in de uren zodat iemand die zich verveeld (omdat bij hem een aantal dingen zijn komen te vervallen) mij komt helpen. Dat wilt hij graag, hij vind het leuk, maar hij moet ook omgeschoold/bijgeschoold worden. Dat wordt na de vakantie afgesproken hoe dit in zijn werking gaat. Voel me opgelucht. En ik ga naar de ARBO-arts. Kijken wat hij of zij voor me kan doen. 

Maar goed, even terug op het onderwerp. Ik voel me dus nu echt al veel beter als ik in jaren (letterlijk) gevoeld heb. En daarom ben ik jullie een beetje vergeten. Ik heb onze ICSI-traject een beetje aan de kant gezet. Eerst wil ik mezelf weer een beetje (veel) op de rails krijgen en dan gaan we weer verder. Het was niet eens een discussie met mijn man (hij was zelf ook geschrokken). Het was meer een mededeling en toen van 'lijkt me verstandig ja'. Gewoon heel luchtig, maar toch zo samen. Beide de neuzen dezelfde kant op geeft zo'n fijn gevoel. 

Ik denk dat ik in maart weer op het rechte pad zit. Zo niet, dan niet, dan wachten we nog een beetje langer. Ja, ik was eerst bang voor mijn leeftijd. Ik wilde zo graag zo snel mogelijk het traject in. Niet alleen omdat we graag kindjes willen, maar ook omdat ik dacht dat onze kansen anders verkeken waren. Maar mijn leven houd niet op bij 35. En ik ben nog (steeds) niet zwanger, dus ja, stressvol en overhaast dingen doen heeft ook geen nut. Het komt goed. Ik merk dat ik (nu al) verander. Ik merk dat ik innerlijk rustiger word. Ik vind het fijn.

Iedereen een heel goed 2015 toegewenst en dat 2015 jullie jaar mag worden! Dan wel met een kindje in jullie armen, dan wel een stikje met 2 streepjes tussen je vingers geklemd. Dikke knuffel!