Ons embryootje is goed ontdooit! :D

Ik ben zo ontzettend opgelucht! Ik kreeg kwart over drie telefoontje van het ziekenhuis. Ik zat in een EHBO-cursus (herhaling) en liet gelijk alles vallen (ik was aan het verbinden) en rende naar de gang. Dan krijg je eerst een paar vragen of ik echt de mevrouw ben die ze willen bereiken. Ik reageerde steeds met gespannen 'ja', maar toen zei ze eindelijk het verlossende woord: 'Ik heb goed nieuws voor u, mevrouw. Uw embryootje is goed ontdooit.' O, wat viel daar ineens een spanning van mijn schouders af. Ik zakte lettelijk bijna door mijn hoeven. 

Dit stuk is zo spannend geweest voor mij. Dit is lettelijk toekijken en afwachten. Dit gaat zo buiten mijzelf om. Ik ben blij dat ons kleintje zo sterk is. Nu hopen dat ons kleintje ook de rest kan overwinnen: de innesteling. Morgen de terugplaatsing. Om half 4 pas. Spannende dag. Niet eng-spannend, maar leuk-spannend. Ik vind het steeds een bijzonder moment als ik een kleintje in me draag. Ook al is het zo pril, het blijft bijzonder. 

Toen ik terug kwam in het klaslokaal zat mijn 'patiënt' (een collega waarop ik oefende) nog net zo zoals ik haar had achter gelaten. Ze keek me zo onbeholpen aan met het halve verbandje om haar. Ik moest ergens lachen om deze aanblik, ik ging gauw maar weer verder met verbinden.