Goed nieuws!

Even wat priegelen op mijn mobiel. Het is al laat en ik kom van een 20 jarige bruiloft, maar ik wil dit zo graag vertellen en morgenochtend weer werken, dus kan ik pas morgenavond op de laptop. Dan maar even priegelen in de auto tijdens een bijna twee uur durende reis en hopen op niet teveel typfouten.

Zo goed nieuws! Vanmorgen zijn we naar de fertiliteitskliniek geweest. Ik had de arts die de vorige keer ook de punctie had gedaan. Ik voelde me verplicht om te praten over die 6 follikels. De arts vertelde dat de vorige arts van vrijdag (gewone gynaecoloog, geen fertiliteitsarts) heeft zitten klagen bij de fertiliteitsartsen dat mijn eierstok op mijn baarmoeder zat en zij er niet bij kon met de echo. Ze had amper moeite gedaan! Maar goed, ik wilde 'dolgraag' spreken over die zes follikels, maar dat wilde mijn arts niet. Ze zei dat ze eerst wilde zien hoe het eruit zag voordat ze erover kon spreken. Leek me heel plausibel, dus wij snel naar de kamer met de welbekende stoel. Manlief kreeg een blaadje om de follikelgroottes op te schrijven.
Eerste reactie was schrikken. De follikels hadden veel harder gegroeid dan gedacht en de eersten waren al. Veel te groot! Ik zag de bui al hangen. Maar ze bleef tellen en meten. Er waren er een aantal van goede grootte en een aantal te kleine. Eigenlijk van alles wat.
Toen kwam er nog een goed nieuwsje! Mijn eierstok die tot nu toe altijd op mijn baarmoeder had gelegen was zomaar achter mijn baarmoeder 'gevallen'. Dat betekend dat ze er bij kunnen tijdens de punctie zo der dat ze door mijn baarmoeder heen hoeven te prikken en ik hoef dus ook geen antibiotica van te voren slikken!
Maar het goede nieuws gaat verder. Toen ik aangekleed was en bij haar bureau zat, bleek dat er een aantal te groot waren. Maar ook een hele hoop in de juiste grootte. Ze liet zien waar hun streven zat en een paar waren klei er dan de streep maar een hele hoop ook groter! Het waren er echt veel meer dan die 8!!! Ze haalde de vorige punctie erbij en het zijn er zelfs meer dan de vorige keer! En get houd niet op met het goede nieuws: de vorige keer waren ze bijna allemaal te klein. Eigenlijk best fijn om dan te weten dat 8 van de 9 bevrucht waren ondanks dat ze te klein waren. Nu zijn er meer in de juiste grootte, voor mijn gevoel een goed teken. Oké, er zijn er een aantal te groot en een aantal te klein, maar er zijn er meer in de juiste grootte dan de eerste keer. Nu snap ik ook dat de artsen 8 van de 9 bevruchtingen bovenverwachtng noemen aangezien er een hoop aan de kleine kant was.
Maar goed, goed nieuws dus! Niks niet 6! Veel meer dan 6! Stomme vorige arts... Fijne fijne fertiliteitsartsen! (Allebei) . Woensdag punctie, vandaag ovitrelle gespoten. Manlief had de medicijnen ingepakt terwijl ik op werk zat. Hij heeft nog het ziekenhuis gebeld om te vragen hoe dat te doen en een vriestasje van de supermarkt was voldoende. Daar aangekomen medicijnen in de koeling van het restaurant gedaan. Haha! Maar die mensen waren heel aardig toen we het vroegen. De helft van de mensen die daar waren wisten van ons. Soms voelde dat ietswat ongemakkelijk als z indringend vroegen hoe het met me ging (vooral mijn schoonmoeder is daar heel goed in), maar tegelijkertijd zo fijn dat iedereen met je meeleeft! Zo fijn! En 5 minuten voor tijd kwam mijn zwager (die dus 20 jaar getrouwd was) naar ons toe om ons te attenderen op de tijd. Hij wist gewoon hoe laat ik moest spuiten! Dat moet mijn schoonmoeder verteld hebben. Zo lief dat hij helpt te herinneren terwijl het zijn dag is (en van zijn vrouw natuurlijk). We mochten op een rustige plek spuiten waar de mensen van het restaurant ook hun laptop hadden. Zijzelf gingen even weg om ons privacy te gunnen. Hoe netjes! En ze weten niet eens waarom. Het was daardoor echt eventjes een momentje van mijn man en mij en dat was fijn.
De vader van mijn man wilde volgende week zondag (aankomende dus) zijn verjaardag vieren. Zijn moeder vroeg of ik dat wel kon na de terugplaatsing. Ik zei dat ik dan niet zoveel last ervan had als na een punctie, dat ik best goed kon functioneren enzo. Toch is er later op de avond gewoon besloten om de verjaardag een weekje op te schuiven voor mij. Dat had echt niet gehoeven! Maar het is zo ontzettend lief dat ze zoveel rekening met mij en mijn gevoelens houden. Zo fijn en zo lief van ze....