Sorry, ben even de laatste twee dagen aan het zeuren, maar ik moet dit even van me afschrijven.
Zoals jullie weten (in eerdere blogs) heb ik een zwangere schoonzus. Ze is heel lief en denkt aan me en steunt me enzovoorts. Zij kan er ook niks aan doen dat het bij mij niet lukt, maar ze bestookt me ook niet met zwangerschapsverhalen. Alleen als ik interesse toon in haar en haar zwangerschap spreekt ze er over. En dat vind ik fijn, dat geeft mij de ruimte. Ze is half november uitgeteld.
Ik heb nog een schoonzus. Niet zwanger, maar wel de liefste van de wereld. Ze vind dingen organiseren voor anderen heel erg leuk. Zo heeft ze mijn vrijgezellenfeest georganiseerd en dat heeft ze retengoed gedaan. Ze gaat er altijd heel erg op in en probeert altijd precies te doen wat diegene graag zou willen. Hartstikke tof dus. Nu mag zij ook de babyshower van mijn andere schoonzus organiseren. Ze is er echt al maaaaanden mee bezig en dat vind ze hartstikke leuk. Ze heeft vandaag alle uitnodigingen verzonden.
Ik schrok alleen van de datum. Mijn hart ging te keer. Het is namelijk in het weekend na mijn 2e wachtweek. Als deze ICSI-poging mislukt... en ik op een babyshower... Hoe heeft ze het zo kut kunnen plannen!? Als ik zwanger ben, dan is is er niets aan de hand en heel veel blijheid enzo. Maar als ik ongesteld ben (11 dagen nota bene na gebruik van ustrogan!), dan weet ik niet hoe ik erbij zal zitten. Ik wil absoluut niet afzeggen. Dat absoluut niet! Zo'n feestje komt maar één keer en ik gun het mijn schoonzus van harte. Maar hoe heeft mijn andere schoonzus dit zo kunnen plannen!?
Ik heb enthousiast gereageerd en gezegd dat het heel leuk is en dat we er bij zijn (deze shower is ook voor mannen, want mijn broertje vind het net zo leuk als zij en om mijn broertje alleen met vrouwen te laten...)
Edit: Een ICSI is een soort IVF. Mijn man en ik kunnen dus niet spontaan zwanger worden. Onze familie is heel nauw bij ons traject betrokken.
reacties (0)