Rouwverwerking

Ik wil als eerste iedereen bedanken die me afgelopen dagen heeft gesteund en een (digitale) arm om me heen heeft geslagen. Bedankt voor alle reacties en alle lieve woordjes die ik heb gekregen. Velen zeiden dat ik er de tijd voor moest nemen en het over me heen moest laten komen. Het verdriet moest toelaten. Er was zelfs iemand die me vertelde dat dit alles een soort rouwverwerking is… en ik ben het met haar eens, denk ik.
Op wikipedia kun je alle stappen van het rouwproces vinden. Ik had dat vanmiddag opgezocht en ik denk dat ik wel het hele proces heb gehad.


Fase 1) ontkenning
Ik begon dinsdag al te vloeien. Weliswaar druppeltje voor druppeltje, maar het werd wel steeds meer. Ik wilde het gewoon niet weten. Ik zei steeds dat het innestelingsbloedingen waren.


Fase 2) boosheid
Deze fase kan gepaard gaan met huilen, schreeuwen en “waarom ik”. Nou, gehuild heb ik zeker en hard ook. Schreeuwen niet zo, maar wel een boos gevoel en jaloers zijn op anderen. “Waarom ik niet” en “waarom zij wel”. Ik herken dat wel.


Face 3) Onderhandelen en vechten
In deze face “kan men proberen het verlies te verwerken door zich doelen te stellen of beloften te doen”.  Ook dit heb ik gedaan. Ik heb een nieuwe doel gemaakt en wil minstens 2 kg afvallen voor de volgende poging begint.


Face 4) Depressie
“Als het verdriet niet langer te ontkennen is en protesten, onderhandelingen, tegenaanvallen, etc. niet geholpen hebben, treedt vaak depressie op. De persoon voelt zich machteloos en sluit zich vaak af voor contact of gedraagt zich teruggetrokken.”
Een hele lange uitleg, maar dit heb ik het grootste gedeelte van het weekend gedaan. Ik wilde niet mijn schoonmoeder spreken en ik heb zelf bijna niet gesproken (over het onderwerp). Ik wilde gewoon even in stilte het verwerken.


Face 5) Aanvaarding
Ik weet niet hoe lang hier voor staat en misschien is het nog niet zover, maar ik voel me vandaag een stuk sterker en ik voel me veel beter als afgelopen week. Ik voel me weer strijdbaar. Is het normaal om dat zo snel alweer te krijgen?

470 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • wendyk83

    Sterkte!
    Net je nieuwere blog ook gelezen en het is helemaal niet gek dat je je nu zo voelt.
    Rouwverwerking past inderdaad wel bij dit proces. Toevallig gisteren met m'n maatschappelijk werkster over gehad dat ze me misschien naar een rouwtherapeut door wil sturen (er speelt wel meer dan alleen het niet zwanger worden). Afscheid nemen van een droom is ook een rouwproces. En dat is toch precies wat je elke maand doet als je niet zwanger bent.
    Knuffel!

  • cindymaart 79

    sterkte meis xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

  • jve11

  • AYRC

    Volgens mij is dat zeker normaal om dat zo snel weer te krijgen ja! Je hebt nu je eerste poging gehad dus je hebt nog zo veel kansen waardoor je je al gauw weer sterk voelt.

    succes meid!

  • rlyblue

    Ja hoor, dat kan prima. Bij de één gaat het verwerkingsproces sneller dan van een ander. Het ligt er ook aan wat je meemaakt. Ik heb snel even teruggelezen maar klopt het dat dit gaat om een terugplaatsing die is mislukt? Ik denk dat een week daar een prima tijd voor de eerste stappen kan zijn. Vaak heb je al het één en ander aan proberen en behandelingen achter de rug dus je bent je van tevoren bewust dat het ook dit keer kan mislukken. Ook ben je nog niet echt 'gehecht' geraakt aan het idee van zwanger zijn. Ik wil hiermee uiteraard niet je verdriet afkraken of minimaliseren, want na zo'n lange, bewuste, slopende periode kan dit echt wel volwaardig rouwen inhouden. Neem de tijd die je nodig hebt en mocht je ineens merken dat je terug springt naar een eerdere fase in plaats van dat acceptatie meteen komt dan is dat ook heel normaal. Sterkte!