Vandaag een beetje depri

Vandaag ben ik niet zo vrolijk. Ik voel me best wel depri en heb vandaag veel verhalen gelezen van anderen. Je beurt er niet bepaald van op, maar je blijft maar lezen en lezen en lezen. Ook heb ik minder goed nieuws gehoord van een stel die met moeite zwanger is geworden en nu problemen hebben. Het is ook precies een week geleden dat ik begonnen was met vloeien (en nog steeds vloei). Al met al niet echt een vrolijke dag. 

Voor het eerst spookt er een vraag door me heen: 'stel dat het bij ons nooit zal lukken?' Tot vorige week was ik altijd positief. Ik weet dat we nog kansen zat hebben. Dit is pas onze eerste kans geweest en misschien is het de volgende keer wel helemaal raak! Maar ja, daar ga je weer, je hart speelt een heel ander spelletje als je hersens... Misschien heb ik voor het eerst echte angsten, want voorheen was ik echt overtuigd dat het zo zou lukken. Naief, totaal waar, maar het was wel zo. En dan ineens krijg je te maken met een teleurstelling die je gewoon echt niet wilt weten. Ik zou nog liever mijn hoofd in het zand willen steken als dat ik het wil weten... maar het is zoals het is. Ik kan er zo weinig aan veranderen...

Ik moet bekennen dat deze teleurstelling zoveel zwaarder is als de 'mislukte pogingen' in de probeer (klus) periode. Ik raakte toen voornamelijk gefrustreerd en ik raakte steeds geoberdeerder. Ik ging steeds verder om de volgende maand het wel raak te krijgen. Zodra ik weer ongesteld was geweest, was ik nog gefrustreerder en mijn ongesteldheidsperioden werd voor mijn vent ook steeds moeilijker, want ik was echt niet meer te genieten. Nu is het anders. Nu wìst ik dat er een embryootje was geweest. Veel verder dan wij ooit waren gekomen... En nu... nu kan ik niets doen dan het gewoon laten overkomen. Ik kan niet met temperaturen aan de gang, niet met cervixslijm aan de gang, niet met ovulatietesten of goed voelen of ik een eisprong heb... Ik kan niets anders dan toezien hoe mijn baarmoeder zichzelf schoonmaakt... Ik ben niet gefrustreerd, maar verdrietig. Machteloos gevoel.