Plateau

Het is zover, ik ben op een plateau aanbeland. Zucht. Gistermorgen (mijn officiele weegdag) stond ik weer op de weegschaal om te constateren dat dit de derde week is waarop ik hetzelfde gewicht had. Plateau, het is een feit. 

Om geholpen te worden moet ik 2 BMI punten zakken, dus loop ik bij een gespecialiseerde dietist. Ik wil het goed en gezond doen, dus langzaam zonder poedertjes en shakes. Ik doe dit immers voor ons kindje, dus wil ik dit goed doen. In het begin viel ik niet af. Dat zou komen omdat ik begonnen was met hardlopen... Maar ineens dropte mijn gewicht. JEEJ! Ik at gezond, ik had nooit meer honger en toch viel ik af... tot drie weken terug. Precies 1 kg voor de lijn sta ik stil! Kon die plateau niet eventjes 1 kg later komen of zo? Zucht. 

Ik geef mezelf deels de schuld. Ik ben heel slecht in water drinken en ik denk dat ik 1 week veel te weinig gedronken heb. Ik moet nog aan de diëtist vragen of het klopt wat ik denk te weten. Dat afvallen niet gaat als je te weinig drinkt. Misschien is het wel een mythe, maar nu denk ik dat het waarheid is. 

Een ander dingetje is dat ik 1 week niet gerend had. Het regende steeds als ik naar buiten wilde. Nu weet ik dat veel renners het fijn vinden als het regent, maar ik niet. Ik haat regen. Toen ik weer was gaan rennen, merkte ik dat mijn conditie totaal niet achteruit was gegaan. Ik heb ook geen spierpijn of wat dan ook. Het voelde alsof het nog maar 1 dag geleden was dat ik voor het laatst getraind had. 

Donderdag heb ik weer een gesprek met de diëtist. Ik moet het met haar over hebben om het goed op te lossen. Ik ga niet minder eten dan afgesproken was. Ik ga nu eventjes geen gekke dingen doen. Misschien moet ik dit gewoon volhouden, misschien moet ik iets anders gaan doen. Ik laat het aan de professional over, want dit is niet zomaar afvallen, dit is voor ons kindje, dus wil ik dit met uiterste zorg gaan doen. Niet dat ik na die 2 BMI weer 3 BMI punten aankom. Nee, dat nimmer. Het moet nu alleen nog naar benenden gaan. 

Dinsdag, dus 2 dagen voor de diëtist, hebben we een afspraak met de fertiliteitsarts. Ik zal nu tegen haar moeten zeggen dat het doel met 1 kg niet gehaald is. Het voelt beschaamd, want ze zei dat ze alle vertrouwen erin had dat het dan bij bij mij al gelukt was, want ik was zo gemotiveerd. Ik vind het heel erg om nu te vertellen dat haar verwachtingen van mij niet waar gekomen zijn. Ik ben niet minder gemotiveerd... echt niet. En ik geef ook niet op! Ik blijf me aan de afspraken houden. Maar ik ben geen proffesional. Ik wou dat ik eerder mijn diëtist zou spreken als de arts, want ik wil graag uitleggen waarom ik op een plateau zit en wat de verwachtingen zijn... en de nieuwe plannen... Maar het enige wat ik nu nog kan zeggen is: ik heb het (nog) niet gehaald. Ik ben nog 1 kg verwijderd. 

We konden toch pas beginnen na de winterstop (omdat ik net ongesteld ben geworden en 30 oktober de winterstop start), maar nu al helemaal. Ergens is het goed dat er een winterstop is, want dan kunnen we sowieso niet starten. Het geeft mij (ons) 1 maand langer de tijd om die rot 1 kg af te vallen... maar misschien ook wel meer als 1 kg. Als ik over die drempel heen ben, misschien gaat het dan weer gewoon naar beneden. Hoe meer er af is, hoe beter het is.