Trouwjurk

Ik heb iets niet verteld omdat ik het eerder niet nodig vond. En wat maakt het uit? Mijn man voelt echt aan als mijn man. De man waarmee ik samen oud word. Ik denk dat iedereen dat van haar man/ vriend denkt. Het maakt niet uit of je getrouwd bent of niet, het gevoel wordt er niet minder om. Maar vandaag is er iets gebeurd en dat wil ik heel graag bloggen. Ik heb het wel steeds over 'manlief' en 'mijn man', maar we moeten nog trouwen. Over precies 2 weken zijn we één jaar verloofd. 

Vandaag ben ik met mijn schoonzus naar de bruidswinkel geweest waar ik mijn trouwjurk gekocht heb. Er moesten nog een aantal dingen aangepast worden, maar ook op maat gemaakt worden (het is 4 maten te groot, maar schitternde jurk!) Ze hadden het al wat ingenomen zodat de details vandaag gedaan konden worden. Mijn schoonzus zei dat ik eerlijk moest vertellen waarmee wij bezig waren en manlief was het met haar eens. Dat was best bijzonder, want manlief houdt er eigenlijk niet van om het zoveel mensen te vertellen. Mijn plan was een beetje anders. Mijn plan was: 'De jurk is nu toch veel te groot, daar past nog met gemak een baby bij.' 

Toen ik in het pashokje stond en de coupeuse erbij werd geroepen, vroeg mijn schoonzus of ik 'het' al verteld had. Nee, dat had ik nog niet. Ik voelde me zo ongemakkelijk. Ik zei: 'mijn man, mijn vriend, mijn toekomstige man...' Ja, ik hakkelde een beetje aan het begin, want ik wist niet hoe ik het moest formuleren. 'We zijn er achter gekomen dat we niet op een natuurlijke manier kinderen kunnen krijgen en we gaan het traject van het ziekenhuis in. Dat was pas nadat ik mijn jurk gekocht had.' Dit leek me duidelijk genoeg en tegelijkertijd vaag genoeg. Ik hoefde niet in details te gaan, maar ik heb zo wel alles verteld wat nodig was. 

De coupeuse reageerde zo lief! Ze zei dat ik me nu niet druk moest maken, dat ik al genoeg stress zal ervaren. Ze zei heel zachtjes ergens tussendoor dat ze het ook heeft meegemaakt. Ik hoefde me niet opgelaten te voelen, zei ze. Ze zei dat de jurk wel goed kwam, dat ik anderhalve maand voor het huwelijk terug moest komen en dat dan de jurk helemaal met (grotere) borsten en buik aangepast wordt. Dat ik nu vooral geen stress moest ervaren van de jurk en dat het helemaal goed zou komen. Ik vond dat zo lief! Zo fijn.

Ik ervaarde geen stress voor de jurk, maar ik vind het wel superfijn dat ze zo rekening met me hield. Ik wilde haar in iedere geval een dikke knuffel geven, maar dat heb ik niet gedaan. Toen ik thuis was heb ik nog even gedacht een mail te sturen om aan te geven hoe dankbaar ik met haar reactie was, maar dat heb ik (nog) niet gedaan. Misschien doe ik dat nog deze week.

Mijn jurk blijft er onaangeroerd hangen, maar ik vind het fijn. Ik vind het fijn te weten dat alles straks goed komt. Ik vind het fijn dat ze zo meedenkend zijn daar. Ik vind de coupeuse erg fijn. Ik heb er alle vertrouwen in.