Attentie attentie... mag ik uw aandacht voor het volgende: Sara Bosman, vandaag exact 2 jaar en 9 maanden is naar school geweest zónder (jawel zónder) luier.

Nu denkt u misschien: Waren ze niet voorradig in de winkel? Is het geld op na de eerste feestdag van december ... hoe zit het eigenlijk?

Ik zal het u eens haarfijn uitleggen. Al een hele poos (lees bijna een half jaar) zijn we met Sara aan het oefenen om de zogeheten kleine en grote boodschap op het toilet te doen. Het deponeren van laatstgenoemde is nog wat problematisch, maar eerstgenoemde ging eigenlijk best heel goed. Er zat echter één 'maar' aan en dat was: Het gaf positieve reacties wanneer er op de wc geplast werd, maar geen négatieve reacties als er in de luier geplast werd.

Hoe leer je een kind dan dat dat laatste gewoon niet meer móet! juist... je laat de luier af en laat de concequenties ervan op je afdrijven. Dat kan ik bij Teun en Eva natuurlijk nog niet proberen, maar Saar was in onze optiek het experiment waard. Op een 'oh zo handige' dinsdag ochtend had ik nét de drie kinders beneden, aangekleed en eten gegeven en bedacht ik mij dat dit de perfécte dag zou zijn om te starten met stoppen. Ten slotte houd ik van een uitdaging op zijn tijd en waarom dan niet dát moment uitkiezen als je in je eentje op drie kinders moet letten. (De ervaren lezer proeft hier enig sarcastische toon)

Wel had ik bedacht dat ik eerst alle 'niet makkelijk af te wassen speelgoed' aan de kant moest doen... ik verwachte blijkbaar enorme overstromingen. Daarnaast zocht ik álle broeken en onderbroeken bij elkaar die saar pastten zodat ik alvast een voorraad had om grote wisseltrucs mee uit te halen. Ik heb 't geweten. Dag één: in twee uur tijd 6 broeken kleddernat. Drie keer dweilen en daarnaast vier handen van twee dreumessen schoonmaken want die vonden het 'winterse waterballet' toch wel erg leuk om in te spelen....

Saar plaste blijkbaar niet in gedoseerde hoeveelheden... nee die plaste in hoeveelheden die bij een muis de wenkbrauwen nog tot ongekende hoogten zou doen stijgen. En dus zat ik daar voor de zoveelste keer Sara uit te leggen dat plassen niet meer in de broek mocht, maar álles op de wc moest.  's Middags ging het wonder boven wonder al íetsje beter... lang leve de wasmachine en lang lang lang lang LANG leve de droger!

De volgende dag was een schooldag... en néé ik heb het de juffen niet aangedaan.... zo schappelijk ben ik dan ook wel weer.

Dag drie: dat was een donderdag... EN NU ZETTEN WE DOOR... 4 dagen hebben we de tijd om goed te testen of Saar het aan zou kunnen. Het ging echt wonderbaarlijk goed al moet ik zeggen dat het aangeven van een plasje bij Sara (hoe goed ze ook kan spreken) niet in de zin van 'Mama, ik moet plassen' ging... maar meer in de zin van 'Mama? de plasjes mogen niet in de broek hè?'  'Nee meid, lijkt me geen goed plan... kom we gaan 't op de wc doen'

Soms had ze nog een ongeluk, een klein klein niet noemenswaardige hoeveelheid nattigheid... maar 't mocht de pret niet drukken... 's nachts is ze zo goed als droog om daarna 's ochtends haar eigen niagara te laten ontstaan in de toiletpot, waarbij ze dan het meest triomfantelijke gezicht trekt dat een Saar kan trekken.

En vandaag dan de vuurdoop... zónder luier naar school... en raad eens wat? DROOG!

DEZE MAMA EN PAPA ZIJN RÉTE TROTS.