Gekke Grappige Grote Gekke GRRRRRRR Griet

8 November is het al…  Sara oefent flink de liedjes die ze over 3 dagen ten gehore mag brengen, INCLUSIEF lampion. Waarschijnlijk houdt ze haar lippen stijf op elkaar op het moment suprême, maar ze kán ’t wel…

Tja… die wintertijd.. héérlijk… lekker donker buiten, kaarsjes aan, lichtjes buiten. Saar houdt er ook van.  “Mama” vroeg Sara pasgeleden na het avondeten “mag ik nog even naar buiten?” Tuurlijk meid, ga jij maar even naar buiten, papa doet de tuinlamp aan en dan kan je nog even een nachtwandeling in onze gaard maken. Helaas zette Teun de achtervolging in, raakte Saar in de stress en klapte de deur dicht waar zijn vingers tussen zaten. Teun in tranen, en Saar maakte haar relaxte wandeling af…doel was immers bereikt: Teun kwam níet buiten.

Daar heeft ze wel een handje van. Het regelen van de boel. Teun mag niet aan de spulletjes op de tafel komen (daar heeft ze ook wel gelijk in), en hij mag niet staan waar zij wilde staan, niet bij de televisie komen, niet naar de gang, niet richting iets wat op ‘speelgoed van Sara’ lijkt. Hij mag niet aan haar tafeltje komen, niet aan haar vork zitten, niet naar haar eten kijken (want stel je voor dat hij daarna zou bedenken dat je het kunt éten… ook al eet je het zélf niet, het blijft van Sara). We horen de gehele dag met regelmaat: NEE… TEUNNNNN, NÍET DOENNNNNNN.  

In alles wordt hij gecorrigeerd… op zich wel prettig? Valt tegen, ik zou toch liever zélf bepalen wat Teun wel en niet mag… Dan zit daar aan de andere kant van de kamer een meisje in haar vuistje te lachen, genaamd Eva, want die wordt te allen tijde met rust gelaten… althans, tot voor kort want van ’t weekend lag ze met haar lijf over de houten treinbaan van Saar en mocht ze ook een stuk er van tegen haar hoofd voelen belanden.

Ingrijpen van mama is op sommige punten wel gewenst, maar vaak kijk ik de boel eerst eens even aan. Ten slotte zijn ze met zijn drieën en ben ik er van overtuigd dat ze er met zijn drieën heel goed uitkomen. Mama is apothekersassistente en géén politievrouw.

Saar wordt over het algemeen ook steeds rustiger. De communicatie gaat beter. Ik heb mij eisen, maar zíj heeft ze ook. Soms vraag ik me wel eens af waarom ik persé wil dat ze iets doet. Doe ik dat omdat het echt móet of omdat ik mijn wil wil opleggen en mij wil laten gelden. Soms is dat laatste het geval en zal ik me beraden. Ik hoef niet altijd mijn zin te krijgen. Het mes snijdt aan twee kanten en zo worden we beiden wat relaxter.

Saar had en heeft veel moeite met dwang. Zo vond ze het verschríkkelijk als ze iets moest doen wat ze zélf niet had bedacht of wat ze op dat moment niet in ’t zin had. Uitleggen hoe en waarom helpt enorm en vooral als je zegt dat je éérst het níet zo leuke gaat doen en daarná het überleuke… lekker voetballen in de tuin (oehhhh, daar gaat de bal in de lucht vliegen mama), of samen in de blaadjes stampen. Eerst 5 happen erwtjes en daarná lekker al je aardappels en vis.

Samen spelen met Teun en Eva gaat soms heel goed. Vooral het krat lege bierflessen is hot. Inmiddels zijn alle restjes opgedroogd en kan er zonder al te veel ellende mee gespeeld worden. Tja, je kunt ze maar beter voorbereiden op wat onvermijdelijk komen gaat.

Sara is werkelijk enorm vooruit gegaan in haar taal. Inmiddels kan er tot 20 geteld worden, is ze bezig met de (voltooid) verleden tijd en het vervoegen van alle werkwoorden. Ze zegt de meest achterlijke dingen… waarbij ik denk: waar heb je dát nou weer vandaan??? ‘Papa, wil je mijn neus uitgraven, ik heb een dikke snottebel’ Ze houdt alles scherp in de gaten en heeft het geheugen van een olifant. ‘Papa (het is over het algemeen papa, ik als moeder zijnde lig er compleet uit, niet belangrijk en oninteressant snapt u?), zullen we het boekje lezen van Pieter konijn? Papa, jij leest? En mama niet?

Bedankt Saar. Op andere momenten doen we weer wél samen dingen, zo gingen we samen koekjes bakken en samen pannenkoeken bakken (onder het luid zingen van het pannenkoekenlied uit ‘kikkerdril’) We maken mooie tekeningen en hebben lekker hard Bob Marley aanstaan. Saar blaast zo graag bellen met de dolleduk bellenblaas en kan ’t echt supergoed (nee Saar ’t is DONALD DUCK)

Mijn moeder heeft haar geleerd hoe ze plaatjes uit een folder kan knippen en die daarna met lijm lekker op een vel papier kan plakken, héérlijk vindt ze het om te doen. Daarnaast wil ze graag schrijven… prima meid… als jij wil schrijven, hier heb je een stift en klodder je maar een end weg… Saar is helaas daarnaast wel van de opdrachtjes geven dus ik mag de hele tijd olifanten, eendjes, een tijger, een kalkoen, een varkentje, nog meer eendjes, de baby-olifant en de mama-olifant tekenen…  en niet te vergeten alle teletubbies… ik vind dat programma echt het érgste van het ergste dus ik weiger… pertinent…

Als Teun en Eef er niet zijn om te moederen dan moedert ze haar knuffels wel… Koe wordt door het hele huis gereden in haar verkregen K3-buggy, hij wordt te slapen gelegd in de kinderwagenbak van de (binnenkort te koop staande) wandelwagen. We hebben besloten dat Sara het oude poppenbed van mijn zus en mij krijgt. Vorige week is hij door mijn vader afgeleverd, compleet met matrasje en kussentje van weleer. Mijn mams maakt er nieuw beddengoed op. De pop is er al, de luiers ook, nu nog een paar kleertjes er bij, dan is ’t helemaal af… ik heb nog een maand om hem op te kalefateren want 35 jaar trouwe dienst (hij werd tot voor kort nog gebruikt door de oppaskinderen van mijn mams) laat zo zijn sporen na.

Saar wordt al een heel dametje. Van mijn zus heeft ze een mooie lippenstift (labello) gekregen waar nu prachtig de lippen mee verzorgd worden… mama mag er soms ook wat van op en dan wordt er gegiecheld…Ja Saar, we zijn práchtig. Helaas is het voor haar nog niet altijd duidelijk waar je wél en niet mee mag smeren en waar de verschillende producten voor bedoeld zijn. (Deze moeder duidt daarmee op het nagellak-incident waarbij oogleden en lippen prachtig waren ingekleurd met een goedje dat toch écht voor iets anders bedoeld was)

Zo zie je… Saar heeft al een héleboel onder de knie… maar nog véél meer te ontdekken.