De (gezellige) kraamhulp

Het was een wat oudere, slanke maar vooral lieve dame. Ze komt uit dezelfde buurt en weet dus wel een beetje hoe de meeste west-friezen in elkaar zitten;  Niet lullen maar poetsen maar mijn kraamhulp was meer van het lullen dan van het poetsen.

Om half 9 kwam ze binnen. Ze liep naar de keuken en zette een lekker kopje thee. Daarna volgde áltijd het geworstel met ons traphekje die ze nooit open kreeg. Dit moest ik minstens 5x per dag horen. Omdat Benthe meestal vroeg wakker is had ik er voor mijn gevoel om half 9 al een halve dag opzitten. Tegen die tijd had ik honger als een paard maar mijn stille hints werden niet begrepen. Het kopje thee drinken duurde tot half 10 en dan pas kreeg ik weer wat te eten.

Na het eten had ik even tijd om te douchen en daarna stond ze alweer klaar met koffie en gebak om vervolgens tot 11 uur gezellig te koffieleuten. Ze zat vol met verhalen en een enkele keer vroeg ze mij wat. Als ik dan antwoord gaf had ik nog niet eens mijn zin afgemaakt of ze had er alweer een verhaal op terug.

De voordeur kreeg ze van binnenuit niet open. De postbode, verloskundigen en kraamvisite kregen de sleutel via de brievenbus toegereikt zodat ze zelf van buiten de deur konden openen om binnen te komen. Ook dit moest ik minimaal 3x per dag horen.

Iedere dag verwachtte ik een prachtig gemaakt fruithapje  van heerlijk gemixt tropisch fruit in een wijnglas met een besuikerd randje. Zo kreeg ik het ook altijd tijdens mijn eerste kraamweek bij Benthe. Nu kreeg ik een snel klaargemaakte sinaasappel gewoon op een schoteltje gepleurd. Cherrytomaatjes doormidden gesneden en bedolven onder tijm (hoe bedenk je het?) en soms kreeg ik vers geperste sinaasappelsap maar dan liet ze de pitjes in de gootsteen liggen zodat Bart of ikzelf dat nog even op kon ruimen. De liefde voor het verzorgen ontbrak.

De eerste keer dat ik beneden kwam zag ik dat het toilet daar niet was schoongemaakt, dat er in Benthe haar beker zelfs schimmel zat en dat het stofzuigen beneden (en onder mijn bed) minimaal was. Ze deed wat ze moest doen maar zorgde er vooral voor dat ze genoeg tijd had om gezellig kletsen. Als ik in de middag op bed lag om te rusten ging ze bij Bart vermaak zoeken. Zelfs tijdens een ontspannen voetbalwedstrijdje ging ze niet de was op vouwen maar naast hem zitten en zich volop met de wedstrijd bemoeien. Die arme schat. Ik lag later dubbel van het lachen toen ik het hoorde.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het misschien ook wel een beetje aan mezelf te danken heb. Aan het begin wordt duidelijk gevraagd wat je van de kraamhulp verwacht. Ik had aangegeven dat ik er vooral een gezellige week van wilde maken en dát maakte ze waar. Je zou maar een hele week met een poetsende chagrijn zitten opgescheept.. Vervolgens had ik het nog aan kunnen geven bij de evaluatie halverwege de week. Ook toen heb ik niks gezegd want ik zou haar absoluut niet willen kwetsen.  Daar was ze veel te lief voor. Ze bedoelde alles ook zo goed en was ontzettend lief voor ons allemaal. Al met al heb ik evengoed genoten van de week en vooral samen met Bart veel gelachen.