Potjesmoeder

Vanaf vier maanden mogen baby’s leren om te eten. Volgens het consultatie bureau en de meegekregen boekjes is het het beste om je kind als eerste groente te laten eten. Groente omdat het zich dan ontwikkelt als een echte alles eter. Zelf lijkt mij dit een beetje onzin, ik ben ooit begonnen met fruit en ik eet bijna alles. Op bruine- en witte bonen, bleekselderij, venkel, asperge, artisjok, rabarber, boerenkool, rode kool, spruiten, bieten en broccoli na, ben ik een echte alles eter. Alle groente op Hollandse wijze bereid, mits het geprakt is met aardappel en een groot stuk gehaktbal, overgoten met jus én gedoopt in appelmoes plus een stuk vlees ernaast vind ik heerlijk. Maar om mijn cholesterol en gezondheid een beetje op peil te houden ben ik meer van de buitenlandse (liefst Aziatische) keuken, dit terzijde.

Zodra Benthe vier maanden was ben ik ook meteen begonnen met groente hapjes. Na mijn werk ging ik in de keuken staan om voor mij en Bart wat lekkers te maken en daarnaast kookte ik keurig een pannetje sperziebonen of worteltjes voor Benthe. Met deze twee groente soorten begin je meestal. Aan haar gezicht te zien vond ze mijn vers bereidde hapjes niet heel erg lekker. Dit lees ik trouwens ook regelmatig af van Bart zijn gezicht dus aan de ene kant kan ik haar misschien wel een beetje begrijpen. In de boekjes staat dat je niet na één keer al moet opgeven maar dat in extreme gevallen baby’s soms wel iets zeven keer moeten proeven voordat ze iets lekker gaan vinden. Dit heb ik dus exact twee weken volgehouden. Toen vond ik het welletjes want ook mijn vers bereidde fruit ging er niet van harte in. Mijn vriezer staat vol met overgebleven worteltjes en sperziebonen die mijn dochter niet lekker vind en er is ook het hoognodige in de prullenbak beland. Omdat dit vrij zonde is van het voedsel en de tijd die ik erin stak, besloot ik enigszins teleurgesteld om naar de supermarkt te gaan en een voorraad olvarit potjes te kopen. Zo bespaar ik een hele hoop tijd en frustratie en als ze dan eenmaal goed eet bereid ik het wel vers.

Ik ging op de fiets naar de Deen (supermarkt) en parkeerde hem naast de ingang. Vrolijk liep ik de supermarkt binnen en pakte een mandje. Regelrecht liep ik naar de baby afdeling en pakte allemaal verschillende potjes. Met mijn mandje gevuld met groente en fruit, dan wel gehuld in glas en afgesloten met een dekseltje ging ik naar de kassa. Daar stond ik dan in de rij met een mand vol baby potjes. Wat moesten die mensen wel niet van mij denken? Waarschijnlijk hebben ze niet eens naar mijn mandje gekeken maar toen ik eenmaal aan de beurt was en de kassière het ene na het andere potje over de scanner rolde, maakte mijn lach op mijn gezicht al snel plaats voor schaamte en het daarbij behorende knalrode onzekere hoofd. Bliep, bliep, bliep.. het leek wel alsof de scanner op hol geslagen was en de zweetdruppels gleden langs mijn gezicht. Ik rekende af, stopte snel alles in de tas en met klotsende oksels liep ik snel de winkel uit naar mijn fiets. De potjes rammelen tegen elkaar aan en ik heb het gevoel alsof mensen dwars door mijn tas heen kunnen kijken. Maar wie weet denken ze wel dat mijn tas gevuld is met wijn. Ik weet niet welk idee erger is.

Thuis probeer ik meteen een fruit hapje op Benthe. En wat denk je, eet ze toch gewoon zo dat hele potje leeg! Hoe is het mogelijk. Van mijn vers bereidde fruit moet ze geen hap hebben, en nu eet ze verdomd zo dat hele ding leeg. De volgende dag probeerde ik wat worteltjes en ook die vond ze heerlijk! Potverdriedubbeltjes nog aan toe. Met haar snoet onder de wortels kijkt ze mij lachend aan, volgens mij weet mijn doerak donders goed dat ze me voor de gek houd maar ik ben blij dat ze eet en dat ze ervan geniet. Sperziebonen vind ze nog steeds niet lekker, bruine bonen daarin tegen wel. Inmiddels is mijn meisje alweer 8 maanden en nog steeds schaam ik mij dood als ik weer met mijn potjes aankom bij de kassa. Hoewel er staat dat er echt NIKS (zoals suikers) aan is toegevoegd, vraag ik het me af want zelfs ik vind de bruine bonen uit het potje heerlijk. Maar ondanks de vraagtekens blijf ik ze kopen want het is wel zo makkelijk en “gezond”.