Even bijpraten

Lieve dames,

Het is lang geleden dat ik jullie bijgepraat heb. Er is veel gebeurd de afgelopen tijd en het is de hoogste tijd om jullie bij te kletsen.

In mijn vorige blog schreef ik nog dat we het niet meer aandurfden om met mijn eigen eicel zwanger te worden omdat we weten dat ik vervroegd in de overgang ben. Nadat onze eerste ivf poging was afgebroken kreeg ik wonder boven wonder weer een mooie, regelmatige cyclus. Mijn cyclus was al zo lang ontregeld dat we erg verbaasd waren hierover. Toen durfden we het ook weer aan om weer te gaan proberen spontaan zwanger te worden. Dat voelde heel goed en we beseften steeds vaker dat we er nog niet klaar mee zijn en ons traject willen voortzetten. Omdat onze kansen op een spontane zwangerschap uiterst klein zijn en eiceldonatie een eerlijke kans biedt, hebben we ons aangemeld bij de eicelbank van Leiderdorp. Tot onze grote schrik hebben ze momenteel een intake stop en kunnen we pas over een half jaar terecht. Tijdens het intakegesprek krijgen we pas te horen of we voor eiceldonatie in aanmerking komen en mocht dit zo zijn is het nog maar de vraag wanneer we dan met de behandeling kunnen beginnen en of er nog eicellen in de eicelbank zijn. De moed zakte ons in de schoenen van de lange wachttijd en we besloten voor een second opinion naar Düsseldorf te gaan. Ik heb op fora veel goede dingen over Düsseldorf gelezen en we willen echt alles aangrijpen. Ze hebben er goede ervaringen met de behandeling van vrouwen met een lage amh waarde en gebruiken daar het hormoon dhea voor. Ook werken ze met andere protocollen en hogere hormoondoseringen. We zijn er nu twee keer geweest en ik ben begonnen met het gebruik van het DHEA hormoon. Volgende week dinsdag heb ik nog een kijkoperatie van de baarmoeder en 18 november moeten we terug om te kijken of het DHEA geholpen heeft. Indien dat het geval is hopen we gauw daarna te kunnen starten met de ivf behandeling. Ik vind het reuze spannend allemaal maar het voelt zo ontzettend goed om weer bezig te kunnen zijn en er weer voor te kunnen vechten. Het gezegde 'hoop doet leven' klopt helemaal.

Ik zal weer regelmatig een blog schrijven om jullie op de hoogte te houden en hoop dat alle dames die aan het vechten zijn voor hun grote wens blijven doorvechten (hoe moeilijk het soms ook is).

Veel liefs