14. MissMo is Spark.1989 geworden... en heel beroerd...

Allereerst zag ik een berichtje voorbij komen dat MissMo gemist werd. Geen zorgen, ik ben er nog! De naam voelde alleen niet zo passend bij me ofzo, vandaar dat ik door ga als Spark.1989. één ding is zeker…. ik heb zeker mijn account niet verwijderd. Want ik vind het veel te leuk om hier mee te lezen, te reageren en af en toe zelf wat te plaatsen. Alleen is dat afgelopen tijd, zeg maar gerust afgelopen weken even niet gebeurd na het bericht van de hoge bloeddruk. Hoe het nu verder is… Een kleine (nou ja, zal uit eindelijk wel weer een heel verhaal worden haha) update.

Laat ik voorop stellen dat de kleine uk het goed doet! Met mijn doppler thuis al heel makkelijk het hartje gevonden en zo fijn om te horen dat het hartje het doet. Inmiddels begint er een bolling bij mijn buik te ontstaan. Daardoor zitten mijn eigen broeken echt niet meer lekker, maar zijn de zwangerschapsbroeken nog even te ruim. Ik ben dus lekker overgestapt op leggings/panty’s met jurkjes. Maar alleen als ik de deur uit moet/kan hoor. Want thuis is de joggingbroek echt wel mijn favoriet. Waarom kan vertel ik later in deze blog. Ik merk wel dat er met mijn lichaam volop aan de gang is nu. Mijn borsten zijn aanzienlijk groter geworden en doen gelukkig niet zo’n pijn en zijn niet gevoelig. Vriendlief blij jeej! Haha. Ja ik heb een echte borstenman aan de haak geslagen en met mijn 90D mocht ik en hij al niet klagen, maar nu mag hij dat helemaal niet meer! Ik ben voedingsbh’s gaan dragen en dat voegt prima. Daarnaast was vriendlief ook op momenten niet zo blij met mij hoor. Want ik heb ’s nachts hele bossen omgezaagd! (als ik hem moet geloven, want volgens mij sliep ik gewoon als een lief roosje). We hebben 1,5 week geleden een voedingskussen aangeschaft en daar slaap ik nu nog lekkerder mee. Ben niet vaak meer wakker en ik snurk niet meer. Win win!

Maar helaas zijn er ook wat mindere berichten. Zoals ik dus in de vorige blog al schreef was mijn bloeddruk sky-high en moest ik na de laatste controle bij de verloskundige halsoverkop naar het ziekenhuis. Inmiddels zitten we bijna 2 weken thuis nadat ik vorige week te horen kreeg dat ik in deze situatie mijn functie niet uit mag en wil voeren. Helaas. Want ik vind mijn werk nog steeds ontzettend leuk. Maar het is even niet anders en zo zit ik dus sinds kort in de ziektewet en zal ik pas eind juli mijn werkzaamheden weer oppakken. Voor mij veel te lang maar goed. Toch afgelopen week omgevlogen. Verjaardag van mijn vader die we heel klein (lees alleen pap mam en ik) hebben gevierd. Want ja in deze gekke tijd is een echt feestje niet gewenst. Dus doen we dat ook niet. Woensdag ben ik met pap begonnen om het babykamertje leeg te halen. We zijn totaal niet opgeschoten haha. Maar hoop lol gehad. Helaas stortte ik na zo’n 2 uur helemaal in. Ik ben woensdag begonnen met mijn nieuwe medicijnen voor de te hoge bloeddruk. Methyldopa 500 mg heb ik gekregen. 3x per dag innemen. Maar wat valt dat tegen. Ik voelde me zo slecht en zo beroerd. Ik kon amper 5 minuten overend staan, eten hield ik amper binnen en juichte stiekem als ik een beschuitje met jam binnen hou. Een vaatdoek is er niks bij zeg. We zouden afgelopen weekend  op pad gaan voor meubeltjes. Dit hebben we maar even overgeslagen en doen we een andere keer. Hij had vrijdagmiddag vrijgenomen om er echt even voor me te zijn aangezien niks uit handen kon komen hier. Ik liep te janken bij alles. En baalde gewoon onwijs. Ik ben dit niet gewend, ik heb me de hele zwangerschap nog niet zo slecht gevoeld als nu. En ja dit wordt nu echt wel een klaag moment zo… maar het moet er gewoon even uit. Inmiddels een week aan de methyldopa en het gaat iets beter. Het overend staan gaat nog steeds slecht, maar ik kan in elk geval eten binnenhouden. Zelf nu een beetje bedacht als ik ’s morgens voor het innemen van de medicatie mijn dingetje doe als klusje in huishouden, boodschappen of even sporten, dan neem ik daarna mijn eerste tablet in en is het te doen. Donderdag mag ik weer op controle. Kunnen we eens kijken hoe groot de kleine uk is geworden, hoe hij of zij het doet en hoop ik op een andere manier van de medicatie gebruiken. Ik zou al blij zijn met 2 momenten ipv 3! Ik heb er nog even aan zitten denken om donderdag ook van het moment gebruik te maken om de verloskundige te vragen of er een mini-mij of een mini-hij in mij groeit en vriendlief er mee te verrassen, want ja die mag niet mee vanwege coronamaatregelen. Maar toch besloten dat ik dat moment echt samen wil doen (en hij ook!). Dus begin volgende maand weten we eindelijk of wij een jongetje of een meisje mogen verwelkomen in april! Ik ben stiekem heeeeeeel benieuwd! Mijn voorgevoel zegt stiekem een meisje, geen idee waarom. Wat was jouw voorgevoel en klopte dat? Ik ben nieuwsgierig!!