Slaaptest

hoi,

het is al eent tijdje geleden dat ik nog eens een blog heb geschreven...tja, met zo'n klein hummeltje erbij wil het niet altijd lukken om eens achter de pc te sluipen. Zo gebeurd het ook dat ik mijn twee lieve vriendinnen van op babybytes verwaarloos...maar gelukkig nemen ze het me niet kwalijk.

Het gaat goed met ons drietjes thuis. We hebben min of meer een ritme gecreeerd met Lex en proberen ons daar zo goed mogelijk aan te houden. Ik kan eindelijk van hem beginnen genieten. Het is zo dat ik oververmoeid was na de bevalling. Ik kon voordien al niet meer slapen van de rugklachten en de week van de geboorte was Lex 's nachts heel onrustig. We hebben enorm veel kraambezoek ontvangen, ook thuis. Tot vandaag nog ontvangen we bijna iedere dag iemand. Het was een beetje teveel van het goede. En tja, het andere leven gaat ook nog door he. Rekeningen moeten worden betaald, huisje gepoetst, de was, de doggies...soms bleef er amper tijd over voor onszelf, om te genieten van ons drietjes. Nu wordt het bezoek stilaan minder, dus het gaat er wel op verbeteren.

Vandaag is de dag aangebroken dat Lex op slaaptest moet. Bij de geboorte namen ze hem weg voor de hielprik. Toen Lex mee ging met de verpleegsters sliep hij. Toen de verpleegster ermee terug kwam vond ze dat Lex niet genoeg gereageerd had op de prik. Normaal huilen de kindjes, Lex had amper een kik gegeven. Ze vreesde ervoor dat ie te diep sliep en vond dat hij blauw kleurde rond zijn mondje. Je kunt je wel voorstellen dat mijn mooie roze wolk uiteenspatte. Ik heb ieder adertje gevoeld in mijn lichaam. Het nieuws kwam heel hard aan. Ik had al alles opgeruimd in de kamer en we stonden klaar voor vertrek naar huis! Ons goed humeur sloeg aan diggelen en veranderde in een dag vol wachten. Hij moest naar de radiologie voor een hartfoto en moest een extra nachtje blijven om aan een monitor te liggen die de zuurstof in zijn bloed controleert. Saturatie noemen ze het in dokterstermen. Hij slaagde voor die test maar we moesten toch oppassen en een afspraak maken voor een slaaptest. Als die niet goed is moeten een monitor meenemen naar huis en Lex eraan leggen als hij slaapt. Een soort babyfoon dus. We gebruiken al Angelcare thuis, maar die monitor is dus een professionele. Het is nu wel niet zo dat het uitzonderlijk is, die monitor, maar ik hoop gewoon dat de test morgenvroeg geslaagd is. En dat we eindelijk het voorval kunnen vergeten. Maar toch, de roze weken die ik had verwacht zijn ons toch aan de neus voorbij gegaan.

Ik voel me triest. Vanmiddag om twee uur moesten we ons aanmelden. Ik moest hem ontkleden, Lex werd gewogen en gemeten (58cm en 5500gr!) en toen moest ie een prikje om bloed af te nemen. De verpleegster waarschuwde ons dat de meeste kindjes dat dus niet graag hebben. Onze schat was klaarwakker en gaf geen kik! Wij supertrots natuurlijk! En een beetje een geruststelling want hij reageerde niet naar genoegen van de verpleegster op die hielprik, nu was hij klaarwakker! Lex was natuurlijk weer een womenizer he...de verpleegsters waren dol op hem.... Toen moesten we naar radiologie voor een longfoto (ook daar gaf ie geen schreeuwtje maar keek heel geinteresseerd rond). Een uurtje later kwam de arts om een cardiogram te nemen van zijn hartje. Maar onze Lexie was superwakker en iets te actief, de arts heeft wel drie keer een foto moeten nemen. Hij lag niet stil genoeg en de pc gaf aan dat Lex een pacemaker droeg haha! Maar met wat wondermiddel aan zijn fopspeen (zoete siroop voor de krampjes) lag ie even stil genoeg.

Toen was het wachten op het moment dat ze de draadjes zouden aanbrengen voor de slaaptest. Tot dan was Lex heel voorbeeldig geweest. Hij kreeg wel wat krampjes en was wat vervelend op het moment dat ze de draadjes aanbrachten. Wel tien ronde klevertjes met draadjes hangen aan zijn hoofdje. Ook naast zijn oogjes (om de oogspieren te registreren), rond zijn mondje, onder zijn neusje. Alles werd vastgemaakt met een soort muts. Hij lijkt net een gangster. Die hele boel draden doen geen pijn maar het is superzielig om hem te zien liggen. Mijn moederhart bloed. Natuurlijk dat ie die draadjes vervelend vind. Je kunt hem amper oppakken om hem te voeden of te troosten. Andy blijft er vannacht slapen. Gelukkig. Kan ik thuis wat bijkomen. Als ik een slapeloze nacht tegemoet ga en we hebben morgen negatief nieuws, dan ben ik een wrak. Ik weet dat ik nog niet moet doemdenken, maar ik hoop gewoon dat alles ok is! Ik mis mijn twee ventjes enorm. Ik haatte het om ze daar achter te laten. Het is nu al 22.00u, ik ga vlug slapen zodat het snel morgenvroeg is.

Ik schrijf nog hoe het is geweest.

Lief wonder; je moet het goed doen voor je mama en je papa he! Lekker slapen en zorgen dat de resultaten gunstig zijn! Je hebt al een schommelstoel gekregen omdat je naar het ziekenhuis moet, maar als je morgen thuiskomt gaan we onmiddellijk om een speelboog met heel veel lichtjes en speeltjes aan!!! Ik hou van je!

Liefs, mama