Uitslag van de slaaptest

Zoals beloofd is hier het vervolg van de vorige blog...

Toen mijn wekker afliep huiverde ik! Ik had geen zin om op te staan. Ik was bang om naar het ziekenhuis te gaan, bang voor het resultaat. Gisterenavond was ik natuurlijk al piekerend in slaap gevallen. Mijn twee mannen waren niet thuis en er ging een vreemde sfeer in huis. Ik wist dat Lex bij Andy in goede handen was, maar de reden waarom hij er niet was zinde me niet. Ik voelde me fysiek ook niet zo lekker. Het was net of ik niet uitgeslapen was, nochtans had ik zeven uur geslapen (wat de laatste weken uitzonderlijk is :). In het ziekenhuis aangekomen zag Andy er verschrikkelijk uit! Zijn haar reikte alle kanten uit, hij had rode ogen en zag er vermoeid uit. Ook mijn kleine Lex zag er oververmoeid uit. Tja, het ventje had misschien een vier-tal uurtjes geslapen (ik zou ook niet kunnen slapen met al die draden en klevers...). Andy zei dat het verschrikkelijk was. Lex was een paar keer wakker geworden maar je kon hem maar een klein beetje uit zijn bedje tillen door die draden. Er ging ook een zwaar bakje aan het uiteinde zodat het bijna onmogelijk was om hem te troosten. Hij heeft ook twee keer zijn pap uitgespuugd. Wat al een tijdje geleden was! We zijn de keuken van het ziekenhuis binnengeslopen en zijn erachter gekomen dat de anti-reflux poeder er gewoon niet was! Ik vind dat verschrikkelijk erg! Ze hadden nochtans gevraagd wel merk hij dronk en Andy had telkens ze de pap brachten nadrukkelijk gevraagd of het wel juist was. Onze pap 'schuimt' en deze was verschrikkelijk slap. En daarbij heeft Lex dan weer de nodige krampen he...

Om 8.30u was onze kinderarts er al voor de uitslag. Hij ging bij de pc zitten waar Lex aan lag en wij hielden onze adem in. Ik zweette verschrikkelijk! Ik zag alweer vanalle doemscenario's. Hij legde een paar termen uit en toonde een 7-tal zwarte strepen op het scherm. Daarmee gaf de pc 'twijfelgevallen' aan en de dokter moest die bestuderen en 'accepteren' of 'aangeven als risico'. Ik dacht meteen dat Lex prijs had he. De dokter zei nog steeds niets en dat vond ik verdacht. Maar toen zei hij dat Lex geslaagd was!! We moesten geen monitor mee! Ik kon wel dansen!!!! Ik was in de zevende hemel!!! We zijn dan nog even met Lex naar de echo moeten gaan voor hersentjes en niertjes maar die was goed. Enkel de bloedtest wees uit dat Lex wat laag staat in rode bloedlichaampjes en dus niet genoeg ijzer heeft. Hij moet vitamines bijnemen en ijzer dmv druppeltjes in zijn flesje en een pilletje die ik moet oplossen in zijn flesje. Ik heb nu wel gemerkt dat hij weer wat harder staat in de stoelgang, komt waarschijnlijk door de ijzer. Hopelijk went zijn lichaam gauw aan de druppeltjes. Ik moest na de bevalling ook ijzerpillen bijnemen en ik ging ook een stuk moeilijker naar het toilet in het begin.

Om de goede afloop de vieren zijn we direct van het ziekenhuis naar de speelgoedwinkel gereden. Hij heeft een activity-boog gekregen met een hoop geluidjes en lichtjes. Hij is er gek van! Hij heeft er al naar liggen lachen en kraaien. Hij heeft een schommelstoel gekregen (die zelf wiegt) op batterijen en met regenwoud-geluiden (die van Fisher-Price). Tja, daar is ie nog niet zo gek van...misschien met het ouder worden. En hij heeft nog een auto-stuur gekregen. Je moet de 'auto' starten met een sleutel en er hangen weer een boel lichtjes en muziekjes aan. Ook papa heeft er plezier aan hihi. Na zijn slaaptest was Lex vermoeid. Tja, hij ging er om te slapen maar heeft nadien nog nooit zoveel geslapen! Zelfs vandaag nog is ie slaperig (ofwel komt het door zijn speeltjes). Misschien raakt ie ervan vermoeid he....niet erg. Zo heeft mama ook wat rust!!

Lex jongen, dat heb je goed gedaan voor je mama en papa! We zijn trots op je! We wisten in ons achterhoofd dat je ons niet in de steek zou laten maar we zien je zo graag dat enkel het beste goed genoeg is! We gaan starten met een nieuwe lei en mama zal proberen zich niet zoveel zorgen meer te maken ivm wiegedood...bedankt lieve schat!